بررسی تاثیر میراگر خارجی الکتروریولوژیکال بر رفتار کمانش دینامیکی صفحه فلزی

در این مقاله، کمانش دینامیکی صفحه فلزی با استفاده از روش المان محدود مورد بررسی قرار می گیرد. به منظور بهبود نواحی پایداری صفحه، از یک میراگر خارجی الکتروریولوژیکال استفاده شده است. سیالات الکتروریولوژیکال دسته ای از سیالات هستند که خصوصیات مکانیکی آن ها با اعمال میدان الکتریکی در کسری از ثانیه تغییر می کند. در مدل میراگر الکتروریولوژیکال، رفتار پس از تسلیم سیال هوشمند (مدل بینگهام) و مد فشاری آن مورد استفاده قرار گرفته است. به منظور حل معادله حاکم بر سازه هوشمند و یافتن نواحی پایداری آن، از روش نیومارک استفاده شده است. در هنگام طراحی میراگر، با تغییر در برخی از پارامترها می توان نواحی پایداری سازه را تغییر داد. تغییر پارامترهای میزان ولتاژ اعمالی به الکترودها، شعاع الکترودها و فاصله نسبی اولیه الکترودها در میراگر الکتروریولوژیکال می تواند منجر به تغییرات پایداری سازه شود. نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که هر چه شدت میدان الکتریکی بیشتر، فاصله نسبی اولیه بین الکترودها کمتر و شعاع الکترودهای میراگر الکتروریولوژیکال بیشتر باشد، پایداری سازه افزایش می یابد.