مقایسه عملکرد جذب انرژی سازه های چند جداره مربعی و دایروی با استفاده از روش کپراس و بهینه سازی سازه دایروی با استفاده از روش سطح پاسخ

در این مقاله به عملکرد جذب انرژی سازه‌های دو جداره به همراه صفحات تقویتی که واصل بین این جداره‌ها می‌باشد، تحت بارگذاری شبه‌استاتیکی ‌بصورت محوری و مایل پرداخته شده است. سطح مقطع این سازه‌ها به دو صورت مربعی و دایروی در نظر گرفته شده است. در این تحقیق گام اول، صحت سنجی درستی نتایج شبیه‌سازی اجزاء محدود صورت گرفته در نرم‌افزار ال‌اسداینا در مقایسه با نتایج بدست آمده از آزمایشات تجربی بوده است. سپس از مدل اجزاء محدود مذکور جهت بررسی رفتار جذب انرژی سازه‌های دو جداره مربعی و دایروی با مقیاس‌های مختلف (‌0، 0.25، 0.5‌، 0.75، 1) در حالت‌های متفاوت بارگذاری شبه‌استاتیکی محوری و مایل استفاده شده است. گام دوم تحقیق حاضر به‌کارگیری روش رتبه‌بندی کپراس جهت پیدا کردن بهترین سازه از نقطه نظر جذب انرژی بوده است. نتایج حاصل از این روش نشان داد که جذب انرژی سازه‌های بررسی شده با مقیاس 0.5‌ بهترین حالت سازه‌ها بوده و از سوی دیگر طبق داده‌های استخراج شده، سازه با سطح مقطع دایروی در مقایسه با سطح مقطع مربعی دارای میزان جذب انرژی بالایی می‌باشد. همچنین با افزایش زاویه‌ی بارگذاری، میزان جذب انرژی‌ و بیشترین نیروی لهیدگی کاهش‌ یافت. در انتهای تحقیق، با استفاده از روش‌های سطح پاسخ و طرح ترکیب مرکزی و همچنین شناسایی نقاط مهم، متغیرهای طراحی از قبیل ضخامت و شعاع سازه دو جداره دایروی بهینه گردید.