تحلیل جامعه‌ی تک جنسی در شرفنامه نظامی گنجوی و تطبیق آن با آرای فمینیست‌های میانه‌رو

داستان شهر بردع که در شاهنامه فردوسی و شرفنامه نظامی آمده است، پیشینه‌ای کهن در متون نثر نیز دارد و جامعه‌ای آرمانی را نشان می‌دهد که زنان، زیر نظر پادشاه خویش به نام نوشابه، آن را اداره می‌کنند.انزوا، خلوت، نظم و ترتیب، مسیولیّت‌پذیری و استقلال همه‌جانبه‌ی زنان شهر بردع جالب توجه، تحسین‌برانگیز و قابل بررسی است.این داستان، اگر با معیارهای نقد امروزی بررسی شود، یک ایده‌ی فمینیستی بسیار ملایم، معتدل و گاه آمیخته به تفریط را به نمایش می‌گذارد و بسیاری از نظریه‌ها و اعمال افراطی کنونی را به چالش می‌کشاند. از محتوای روایت دریافته می‌شود که پدیده‌ی فمینیسم از دیرباز مورد توجه جوامع کهن قرار گرفته و تابع موازین اخلاقی و فرهنگی ویژه‌ای بوده است؛ یعنی درست عکس آن چیزی که امروز به گونه‌ای تندروانه و با هنجارشکنی‌های بی‌حد و مرز اعمال می‌گردد. شیوه‌ی پژوهش در مقاله‌ی حاضر کتابخانه‌ای است.