ابرش کیانی (بررسی جایگاه اسب در شاهنامه‌ی فردوسی)

اسب، یکی از مشهورترین حیواناتی است که در زندگی و فرهنگ بشر – به ویژه در دوره ی باستان- از جایگاه ویژه ای  برخوردار بوده و احترام بسیاری داشته است. در فرهنگ ایران باستان، اسب و ابزار مرتبط با آن، پابه‌پای انسان، رشد کرده و همواره می توانیم ردپای این حیوان را ببینیم. در شاهنامه ی فردوسی، به سبب صبغه ی حماسی آن، چهره ی اسب، نمود خاصی دارد و فردوسی، با قدرت تمام، این حیوان فرخنده و خاص را در تصویرسازی های خود، جای داده است. در این جستار، اسب به عنوان یکی از موجودات مهم و تاثیرگذار در زندگی ایرانیان، مورد مطالعه قرار گرفته و سیمای این حیوان در شاهنامه ی فردوسی- به عنوان کتابی که ارتباط ویژه ای با گذشته و اساطیر ایران دارد- بررسی شده، که نتیجه ی آن، توجه حکیم توس به نقش و اعتبار این حیوان در نزد مردم ایران زمین و درک و دریافت خجستگی آن در نظر ایرانیان است.

abrash kayani (study of horse place in ferdowsi epopee)

horse is one of  famous animals which has a special place in human’s life, especially in ancient  and old era and has been very respectful . in culture of ancient iran, horse and tool related to it have grown along with human and we can always see  and watch trace of this  beautiful animal. in ferdowsi epopee, face  of  horse  has  a special and effective aspect  because of  its  epic  jussive  and  ferdowsi  has  inserted  this  jubilant  animal  in  his thought and   imaginings.  in  this  inquiring,  horse  has  been  compromised  as  an  effective  and very important  animals  in  iranian’s  life ,calure and  visage  of  this  animal  has  studied and showed  in  ferdowsi  epopee,  which  its  result  is  toos  sage’s  attention and notice a lot to  role  and  credit  of  this   very important and beautiful animal  to  iranian  people  and  its  perception and understanding of  auspiciousness  in  consideration and thought of  iranian life.