تطبیق توصیفی روایات کهن مبتنی بر روایت‌شناسی معاصر

پژوهش در روایات کهن، توامان نیازمند تاویل و قرینه‌سازی با نظریات عصر حاضر است. در منظر انسان کهن؛ روایت‌ها، قصه‌ها و افسانه‌ها از دلکش‌ترین هنجارهای تفننی آدمیان بوده است و فارغ از میزان اعتبار روایت‌های نخستین، پرداخت روایت‌ها در مسیر فرهنگ و تمدن، کاربرد چشمگیر داشته است. اغلب آن روایات؛ امروزه مانند استعاره‌ها، قابلیت ارجاعی دارد و منجر به خلق داستان‌های نوین شده و می‌تواند مبتنی بر ابزار روایت‌شناسی، تطبیق، موازنه و بینامتنیت، نقادی شود. در این پژوهش مستخرج از رساله؛ در چارچوب روایت‌شناسی و با بهره‌گیری از ادب تطبیقی به خاستگاه روایتگری کهن پرداخته شده است که به نوعی با روایتگری معاصر، ارتباط و انگاره‌ اشتراکی دارد. دستاورد این پژوهش، معرفی آثار کهن مصری، بابلی، سومری، فنیقی، عبری، یونانی، ایرانی، هندی، ژاپنی و چینی است. همچنین نتایج نشان دهنده‌ آن است که متون کهن به دلیل سرشت روایی و بهره‌گیری از عناصر روایی ساختارگرایی و فنون داستان پردازی، در زمره‌ آثار ساختارگرا قرار دارند.

descriptive adaptation of ancient narrations based on contemporary narratology

research in ancient narrations requires both interpretation and comparison with the theories of the current century. in the perspective of ancient man; narratives, stories and legends have been one of the most entertaining norms of human beings. apart from the validity of the first narrations, the payment of narrations in the path of culture and civilization has had a significant application.most of those narrations; today, like metaphors, it is referential and has led to the creation of new stories and can be critiqued based on the tools of narrative, adaptation, balance and intertextuality.in this research extracted from the dissertation; in the framework of narratology and using comparative literature, the origin of ancient narration has been studied, which is somehow related to contemporary narration. also the result of this research is the introduction of ancient egyptian, babylonian, sumerian, phoenician, hebrew, greek, persian, indian, japanese and chinese works.eventually the results show that the ancient texts are among the structuralist works due to the nature of narrative and the use of narrative elements of structuralism and storytelling techniques.