نظریه کهن الگو «خود» یونگ در داستان رومیان و چینیان مثنوی معنوی

اسطوره یکی از تاریک‌ترین و ناشناخته‌ترین علومی است که بشر هنوز به‌طور کامل موفق به شناخت آن نشده است ؛ منشا و خاستگاه اسطوره ناشناخته و پنهان است . اسطوره حاصل تلاش و کوشش‌ها، آرمان‌ها و آرزوهای نوع بشر و در حقیقت اجداد و نیاکان ما است که باگذشت سالیان بسیار به شکل خواب و رویا و به‌گونه‌ای ناشناس خود را به ما نشان می‌دهد.ﺑﺎ ﭘﻴﺪاﻳﺶ نظریه‌های ادﺑﻲ و ﻏﻴﺮادﺑﻲ ازجمله نظریه‌های روان‌شناختی، ارﺗﺒﺎط چند سویه ﺑﻴﻦ ﻋﻠﻮم ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺪﻳﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ؛ ازجمله ارﺗﺒﺎط بینا رشته‌ای ادﺑﻴﺎت و روان‌شناسی .آرکی تایپ (کهن‌الگو) مهم‌ترین اصطلاح مکتب روانکاوی کارل گوستاو یونگ، روان‌پزشک سوئیسی، (1875-1961 میلادی)، است و شامل تصاویر کهن و افکار غریزی است که در ناخودآگاه جمعی مشترک انسان‌ها وجود دارد روش پرداختن به سمبل‌ها و نمادهای - دو عنصر داستانی شاخص- در داستان رومیان و چینیان، از باورپذیری مولانا از خصوصیاتش در مورد انسان الهام گرفته است.در این تحقیق کوشش کردیم که بعضی خصوصیات رمزآمیز مثنوی معنوی، با وام گرفتن از ویژگی کهن‌الگوی«خود» یونگ آشکارمی گردند. بدین‌صورت مفاهیم کهن‌الگوی«خود»در داستان «رومیان و چینیان» در ارتباط با نظریه ، ناخودآگاه جمعی و کهن‌الگوی خویشتن یونگ مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته‌اند. نظریه‌های یونگ در این داستان در مورد کشف و شهود، باورهای جمعی و کهن‌الگوها، به‌خوبی قابل‌شرح و تفسیر است.