بررسی سبک تبیین بدبینانه در رباعیات عمر خیام

خیام به‌عنوان یک شاعر و متفکر در رباعیات فلسفی خود با بدبینی به تمام زوایای زندگی می‌نگرد، پارها مسئله ی مرگ و نابودی را مطرح کرده و با به کار بردن تشبیه و استعاره های گوناگون اضطراب، ترس و غیرقابل‌کنترل بودن رویدادهای ناخوشایند را به تصویر می کشد. امروزه روانشناسان معتقدند علت های متفاوتی برای بروز بدبینی وجود دارد که یکی از مهم‌ترین آن‌ها سبک تبیین است. سبک تبیین یک ویژگی روان‌شناختی است که نشان می دهد مردم چگونه رویدادهای مثبت و منفی را تجربه و برای خود توضیح می دهند و بر این اساس افراد می توانند دارای سبک تبیین خوش‌بینانه و بدبینانه باشند. پژوهش حاضر بر آن است که به بررسی سبک تبیین بدبینانه در رباعیات حکیم عمر خیام، شاعر، فیلسوف و دانشمند قرن پنج هجری بپردازد. طرح تحقیق از نوع توصیفی- کتابخانه ای است که از کتابها و مقالات مرتبط با موضوعات رباعیات خیام، نظریه های اسناد و سبک تبیین بدبینانه استفاده کرده است. طرح تحقیق از نوع توصیفی- کتابخانه ای است که از کتابها و مقالات مرتبط با موضوعاتی همچون خیام، نظریه های اسناد و سبک تبیین بدبینانه استفاده کرده است. پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که خیام در مواجه با رویدادهای زندگی بیشتر از کدام سبک تبیین استفاده کرده است؟ و آیا می توان سبک تبیین بدبینانه را از رباعیاتش استخراج کرد؟ یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که عمر خیام بیشتر نگاهی بدبینانه به وقایع زندگی داشته و رویدادهای ناخوشایند را با اسنادهای (درونی، کلی و پایدار) و رویدادهای خوشایند را با اسنادهای بیرونی، جزئی و ناپایدار توضیح می دهد. ازآنجایی‌که سبک تبیین بدبینانه منجر به واکنش های هیجانی منفی می شود بنابراین می توان افسردگی، اضطراب، غمگینی، ناامیدی، خشمگینی، یاس و انزوا را در رباعیات خیام به‌خوبی حس کرد.