مفهوم عرفانی نور و ظل در قرآن و سنت

«نور» به‌معنای «واضح بودن و واضح ساختن»، بهترین کلیدواژه برای شناخت خدا و چگونگی ارتباط ساحت ربوبی با ماسوی الله است. در قرآن کریم، خدای متعال صریحاً با نام «نور» یاد شده است: «اللهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْاَرْض» (نور: 35)، و در روایتی از امام حسین( ع) آمده است کهوجود واجب تعالی، آن قدر ظاهر و واضح است که شامل و جامع تمام مراتب ظهور و وضوح می باشد.«آیا برای مظاهر، درجه‎ای از ظهور هست که برای خود تو نباشد؟»«الغیرک من الظهور ما لیس لک»(ابن‌طاووس، 1409ب، ج‏1،فصل فیما نذکره من ادعیه یوم عرفه: 349).«نور و سایه اش» مطالعه چگونگی فاعلیت وجودی خدای متعال برمبنای کلید واژه «نور» و بر اساس ذوق اصحاب قلوب و البته با عنایت به قرآن و سنت است.