تبیین جهان‌شناختی سماع

چکیده: سماع یکی از آداب پرشور صوفیان است که از سده سوم در میان آنان رواج داشته و دامنه وسیعی از ادبیات عرفانی را به‌خود اختصاص داده است.ادبیات عرفانی صوفیان افزون‌بر ترسیم صحنه های گوناگون برپایی سماع، حاوی نکات فراوانی پیرامون ابعاد مختلف جهان شناسی، معرفت شناسی، روان شناسی، رفتار‌شناسی و زیبایی‌شناسی است.موسیقی و نغمه های عارفانه، حرکت و چرخ‌زدن، پایکوبی و دست‌افشانی، و خرقه‌انداختن، اجزا و عناصر اصلی سماع را تشکیل می دهند.با توجه به اصالت و اهمیت خداشناسی و جهان شناسی در عرفان و تجربه-های عرفانی، این مقاله در پی توجیه و تبیین ابعاد جهان شناختی سماع و نمادهای آن است.