تحلیل دیدگاه ابن‫ عربی‬ در اطلاق نور بر خدا‬‬‬‬‬

اطلاق نور بر خدا در آیۀ 35 سورۀ نور مسائل فلسفی و عرفانی فراوانی را به میان آورده است. نحوۀ حمل نور بر خدا از چهار جهت معناشناسی، منطقی، فلسفی و عرفانی اهمیت دارد. مسئلۀ تحقیق حاضر تحلیل انتقادی دیدگاه ابن عربی در نحوۀ حمل نور به خدا است. بیشتر مفسران سدۀ نخست تا اوایل سدۀ پنجم این اطلاق و اسناد را استعاره می انگاشتند، اما محیی الدین ابن عربی بر حقیقی انگاری اطلاق نور بر خدا تاکید دارد. برمبنای نظر ابن عربی، نور اسم خاص است و بر اسم جامع الله به طریق حمل تفصیل بر اجمال حمل شده است. محیی الدین در تحلیل اطلاق نور بر خدا دو رویکرد وجودشناختی و معرفتی دارد. این دو رویکرد در مواضع فراوان از آثار ابن عربی تحلیل منسجم و سازگار دارد. روش این مقاله در تحلیل دیدگاه محیی الدین بهره مندی از تحلیل سه وجهی منطقی شامل تحلیل مفهومی، گزاره ای و سیستمی است.