بررسی یقظه و انتباه در متون منثور عرفانی (تا قرن هفتم) و کاربردهای آن در روان‌شناسی

امور معنوی و مسائل مربوط به آن در قرن بیستم مورد توجه روان شناسان قرار گرفت. این حوزه از روان شناسی به بررسی دین و معنویت و تاثیر آن در زندگی انسان پرداخته است. جایگاه دین در زندگی بشر، اهمیت آن، تاثیراتی که دین بر روان انسان دارد، بالا رفتن کیفیت زندگی و به تبع آن ایجاد شادی ازجمله نظریات این حوزه از روان شناسی است. عرفای مسلمان نیز در کتاب های خود براساس آموزه های اسلام به بررسی این امور پرداخته و ضمن بیان آن ها به تحلیل و تبیین این موضوعات همت گمارده اند. با کاربرد نظریات عرفا می توان بعضی از رویکردهای روان شناسی را تبیین کرد و دریافت که عرفای مسلمان نیز به نظریه پردازی در این زمینه ها پرداخته اند. در این پژوهش که به شیوۀ توصیفی تحلیلی انجام گردیده است کوشش می شود با به کارگیری رویکردهای روان شناسی در زمینۀ شناخت، رفتار و هیجان، نظرات عرفای مسلمان (تا پایان قرن ششم) در زمینۀ یقظه و انتباه تبیین گردد.