مطالعه تطبیقی سه تابلوی نقاشی اثر جعفر چهره نگار هنرمند دوره پهلوی

ورود تکنیک های نوین، متاثر از نقاشی غرب، در اواخر دورۀ قاجار، فصل تازه ای در هنرهای تجسمی ایرانِ پهلوی گشود که از سویی، در هنر غرب و ادوار قبل، یعنی قاجار، ریشه داشته و از سوی دیگر، آینۀ تحولات و جهت گیری های عصر خود است. یکی از جریانات هنری خاص این دوره، ساخت تصاویری از نخبگان سیاسی است که به سفارش ایشان، در قالب عکس یا تک چهره خلق می شود. این نوع آثار، در جریان انقلاب مشروطه به اوج خود رسید و پس از آن، در دورۀ پهلوی نیز ادامه یافت و تابعد از شکل گیری اولین مجلس شورای ملی، به گونۀ خاص هنری بدل شد. علی رغم مطالعات متعدد در باب احوال و آثار هنرمندان این جریان، از جمله کمال الملک و علی محمودی، ویژگی های بصری و تکنیک پرتره نگاری های رجال مجلس شورای ملی هنوز تا حد زیادی ناشناخته مانده است. از همین رو، هدف اصلی این پژوهش، رمزگشایی از شناسنامۀ کاری جعفرچهره نگار، از هنرمندان این جریان هنری،و شناخت تکنیک اجرایی این پرتره نگاری هاست. پژوهش با روش توصیفی_تاریخی صورت می گیرد. در این راستا، سه نمونه از آثار جعفر چهره نگار، موجود در موزۀ مجلس، به منظور مطالعات تاریخی، تطبیقی انتخاب می شود؛ بنابر مطالعات صورت گرفته بر روی آثار جعفرچهره نگار، که تک چهره نگاری هایی از رجال مجلس است، مشخص شد که هر سه اثر از روی عکس بازسازی شده است و می توان در این تکنیک او را دنباله رو کمال الملک دانست. از همین رو، می توان نتیجه گرفت که جعفر چهره نگار، نقاشی را در محضر یکی از شاگردان استاد آموخته و یا شاگرد شخصِ کمال الملک بوده است که نام وی تاکنون در بین شاگردان ایشان ناشناخته مانده است.