بررسی عنصر تخیل و تجسم از منظر هگل و ژیلبر دوران و بازتاب آن در نگارگری ایران

چکیدهاز آن رو که نیروی تخیل و تجسم در شکل گیری هنرهای گوناگون )هف تاقلیم هنر( نقشی اساسی دارند وچه بسا بدون قوای مذکور اثری ب هوجود نمی آید، تحقیق در زمینه قوای مطروحه ضروری ب هنظر می رسد. لذابرای روشن نمودن «ساختار » نیروی تخیل و تجسم از منظر ویلهم فریدریش هگل و ژیلبر دوران و بازتابآن در نگارگری ایران - که هدف اصلی این پژوهش است- به بررسی آرای اندیشمندان فوق الذکر و برخیدیگر چون هانری کربن، سهروردی، ابن سینا، و غزالی پرداخته می شود که نیروی تخیل و تجسم را در وادی«صورت » و «تصور » و یا در حیطه «تداعی معانی » و «استعاره » و یا در چارچوب «تشبیه » و «تعبیر » و یادر حوزه «وحی » و «الهام »- با توجه به امور «مادی » و «معنوی » - م یبینند. در واقع به آرا و عقایدی نظرانداخته شده است که گروهی از فلاسفه و عرفای مطروحه با توجه به دیدگاه های فوق الذکر و جهت شناختماهیت و نظام تخیل و تجسم ارایه نموده و متعاقباً ادبا و هنرمندان نیز آن نظریات را در آثار خویش به کارگرفته اند. بدین ترتیب، برای آگاهی از آرای آنان و پاسخ به این پرسش که حیات هنری از طریق نیروی تخیلو تجسم شکل می گیرد یا ریشه در قوای دیگری دارد؟ ابتدا به اقوال آنان و سپس به بازتاب نظریاتشان کهدر آثار گروهی از هنرمندان ایرانی نمود می یابد، توجهی خاص شده و سرانجام به عنوان یافته ها و نتایج اینتحقیق به تاثیرات «ماورایی » نیروی تخیل و تجسم در بستر هنر نگارگری ایران اشاره م یشود. روش تحقیقتوصیفی-تحلیلی است و گردآوری منابع کتابخانه ای است.