پارادایم هنر جهانی: تحلیل جامعه شناختی از چهار مدل تحلیلی هنر جهانی

جهان یشدن به معنای فشردگی جهان و افزایش آگاهی از آن مانند یک کل است که در نتیجه دره متنیدگیو وابستگی متقابل میان نظام های سیاسی به واسطه تجارت بین المللی و رسانه های فراملیتی به وجود آمدهاست. از سوی دیگر جهان یشدن به عنوان گسترش الگوی نوسازی فرهنگی به شیوه غربی و بخشی از توسعهمصرف گرایی اقتصاد سرمای هداری جهانی قلمداد م یشود. در تقابل میان «جهان یشدن » و «جهانی سازی ،»مفهوم «هنر جهانی » با پرسش هایی متعدد مواجه است. در مقاله حاضر به این پرسش پرداخته شد که زمینه هایاجتماعی پیدایش، اوج و افول جریان های «هنر جهانی » چه بوده است؟ به این منظور تفاوت های چهار جریانهنر جهانی با عنوان «هنر جهان شمول « ،)universal art( » هنر جهان » یا هنر میراث جهانی بشر ) world« ،)art هنر بین المللی international art( » ( و «هنر جهانی global art( » ( مورد مطالعه قرار گرفت. مطالعهرون دشناسانه پاردایم های هنر جهانی نشان داد که این جریان ها متاثر از چه زمینه های فکری پدید آمدند و چهپیامدهایی برای هنر داشتند. با تمایز میان چهار جریان هنر جهانی ب هدرستی می توان ابعاد این پدیده را درعصر رسانه های فرامرزی مورد ارزیابی قرار داد و امکانات و مقدورات آن را در گستره جهان یشدن شناخت.یافته های مقاله حاضر بر این امر تاکید دارد که ظهور رسانه های جهانی همچون اینترنت عرصه تازه ای برایارایه هنرهای سنتی و بومی در جهان است. این بار یک اثر بومی برای جهانی شدن بهای گزاف دوری از سنتیبودن و پیوستن به انتزا عگرایی مطلق در فرم را نمی پردازد، یا زیر سلطه قواعد بازار بی نالمللی هنر که توسطخانه های حراج تحمیل می شود قرار نمی گیرد؛ بلکه می تواند با حفظ هویت و یکپارچگی معنایی، خود را بهجهان عرضه کند. این فرصت تاریخی تازه ای برای جهانی کردن هنر ایران خواهد بود.