کارکرد «انسان‌انگاری» در برهم‌کنش و بازنماییِ شخصیت‌های کتب تصویری کودک

با توجه به اینکه کودکان تا سن دوازده‌سالگی به‌لحاظ شناختی، انسان‌انگار هستند؛ بنابراین ادبیات کودک بدون این آرایه برای آنها باورپذیر نیست. در داستان‌های کودک، انسان ا‌نگاری به شکل فرافکنیِ ویژگی‌های انسانی به شخصیت‌های غیرانسانی نمود می‌یابد. شدت فرافکنیِ این ویژگی‌های انسانی (یا اصطلاحا درجۀ انسان‌ انگاری) الزاما در تمام شخصیت‌های داستان یکسان نیست. در کتاب‌های تصویری، تصاویر می‌توانند درجۀ آدم‌نمایی شخصیت‌ها را عینی‌سازی نمایند. درجات مختلف انسان‌انگاری شخصیت‌ها می‌تواند خوانش‌های بالقوۀ متفاوتی را برای متن ایجاد کند. هدف از پژوهش پیش‌ِرو، بررسی کارکرد شناختیِ این آرایۀ پیرنگ‌ساز در شخصیت‌‌پردازیِ داستان‌های تصویری کودک است. در همین راستا، پژوهش حاضر به روش تحلیلی‌ توصیفی در پی پاسخ‌گویی به چگونگی بازنمایی و برهم‌کنشِ شخصیت‌ها برحسب درجۀ انسان‌نگاری آنها است. نتیجۀ پژوهش نشان می‌دهد که انسان‌نگاری، آرایه‌ای مدرّج است و درجۀ شدت آن می‌تواند هر یک از شخصیت‌های داستان را نسبت‌به جامعه‌ای که در آن ایفای نقش می‌کند، غیریت‌سازی یا غیریت‌زدایی کند. علاوه‌بر این، تصاویر به‌صورت مستقیم در افزایش درجۀ انسان‌نگاری و به‌صورت غیرمستقیم در غیریت‌سازی و غیریت‌زدایی شخصیت‌ها ایفای نقش می‌کنند. از آنجا که در داستان‌های کودک، بخش عمده‌ای از انسان‌ انگاری در قالب تصاویر عینیت می‌یابد؛ بنابراین ضرورت دارد نقش برهم‌کنشیِ تصویر نیز در کنار نقش پررنگ کلمات، مورد توجه قرار گیرد.

the function of anthropomorphism in the interaction and representation of the characters of children’s picturebooks

the considering that children up to the age of twelve are cognitively anthropomorphic, therefore, children’s literature without personification is unbelievable to them. zoltan kovecses, a cognitive linguist, considers personification to be one of the types of conceptual metaphors. in children’s stories, speaking animals or objects who talk, think, or behave like humans are all anthropomorphic. in the other word, personification is a type of figurative language in which nonhuman things are given human qualities. the intensity of the projection of these human traits )or so-called degree of anthropomorphism( is not necessarily the same for all characters in the story. in picture books, images can objectify the degree of anthropomorphism of characters. different degrees of anthropomorphism of characters can create potentially different readings for the text. the purpose of this study is to investigate the cognitive function of this plotter array in the characterization of children’s illustrated stories. in this regard, the present study, by descriptive analytical method, seeks to the procedure for representing the interaction of characters, according to their degree of anthropomorphism. because in children’s stories, a large part of the personification is objectified in the form of images; therefore, it is necessary to consider the interactive role of the image along with the bold role of words. the novelty of the present paper is that, first, it examines the personification as a scaled continuum )from the upgrading of an object or animal to a human to the metamorphosis of a human into an object or animal(; second, it studies this non-figures plot creator in the context of visual cryptography. the research questions are: 1- personification is formed in the context of what sign systems? 2- it is graded on which scales and in what way? 3- what is the difference between homogeneous and heterogeneous personification? 4. how do images alienate and depersonalize the characters in the story? the research shows that personification is a graded array, and its intensity can estrange each character in the community in which they play a role. in addition, images play a direct role, in increasing the degree of anthropomorphism and indirectly in the foreignization and domestication of characters. the author has not yet seen a study that examines the interaction of varying degrees of subjectivity in children’s stories. the method of data collection is library and purposeful. the research method is inductive. in inductive research strategy, theory includes generalizations that are obtained by induction from data. therefore, research is concerned with constructing and addressing a theory that begins with data collection and ends with abstract descriptions of the patterns in the data. in this regard, first, the media that are the conduit for the realization of the personification array are categorized; the mentioned array is then examined as a graduated continuum, in terms of intertextuality and intra-textuality, and its subsets are morphologized in each of the two mentioned levels.