صورت بندی نقد هنرهای تجسمی در نشریات دهه 1390ش. در ایران

برای نقد هنری تعاریف متعددی ارائه شده است، اما در نگاهی کلی،بسیاری از پژوهشگران، همه انواع نوشته‌های انتقادی و پژوهشی را تحت عنوان «نقد هنری» یا «نقد تجسمی» در نظر میگیرند. مقاله حاضر بر اساس چنین تعریفی از نقد، به صورتبندی «نقد هنرهای تجسمی» در مطبوعات ایران در دهه 1390 شمسی پرداخته است. پژوهش‌ها نشان می‌دهد، چهار رسانه‌ متفاوت برای انتشار نقدها وجود دارد که شامل 1 - نشریات دانشگاهی 2- نشریات تخصصی 3- مطبوعات و 4- فضای مجازی است. هدف اصلی پژوهش حاضر، یافتن مهم‌ترین ویژگی‌ها و مولفه‌های «نقد تجسمی» در هریک از چهار محمل فوق و مقایسه آنهاست. این مقاله در پی پاسخ به این سوال است که متون منتشرشده در رسانه‌های مذکور در دوره مورد مطالعه بر اساس ساختار، فرم، لحن و رویکردهای محتوایی، چگونه صورت‌بندی میشود. برای دستیابی به هدف مزبور از ابزار کدگذاری ساختاری به‌مثابه روشی برای مقوله‌بندی و تحلیل داده‌های کیفی استفاده شده است. جامعه آماری و انتخاب نمونه‌ها نیز به شیوه نمونه‌گیری هدفمند از میان نشریات دانشگاهی هنر، نشریات تخصصی، نشریات عمومی و فضای مجازی یا شبکه‌های اجتماعی آنلاین گردآوری شده است. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش می‌توان گفت هریک از چهار رسانه‌ی محل انتشار «نقدهای تجسمی»، رابطه معناداری با لحن، ساختار و رویکرد محتواییِ متون منتشرشده در این رسانه‌ها دارد.