بررسی نقش فعالیت های آموزشی و ترویج کشاورزی در ارتباط با دانش بسته بندی و نگهداری کشمش (مطالعه موردی: شهرستان تاکستان)

عدم توجّه انگورکاران به ضرورت بسته بندی و نگهداری کشمش در شرایط مناسب سبب کاهش کیفیت کشمش و در نتیجه عدم پذیرش از سوی مصرف کننده و افت چشمگیر قیمت آن شده است. برای رسیدن به وضعیت مطلوب، لازم است برنامه‌های آموزشی و ترویجی مختلفی در خصوص توجّه به بسته بندی و شرایط مناسب نگهداری به اجرا درآید. بنابراین هدف از انجام این تحقیق توصیفی همبستگی، ارائه اطّلاعاتی در خصوص نقش فعالیتهای آموزشی و ترویجی بر دانش انگورکاران درباره تهیه، بسته‌بندی کشمش و تحلیل آن است. جامعه آماری تحقیق 2462 نفر از انگورکاران بخش مرکزی شهرستان تاکستان بودند که با استفاده از فرمول کوکران 240 نفر از طریق روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی انتخاب و مطالعه شدند. روایی محتوایی ابزار تحقیق با استفاده از نظرات متخصصان تایید شد و با انجام مطالعه مقدماتی و محاسبه ضریب الفای کرونباخ بزرگتر از 7/0 برای شاخص های ترکیبی پایایی آن به دست آمد. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد که دانش اکثریت انگورکاران درباره بسته‌بندی و نگهداری کشمش در سطح پایین است. همچنین انگورکاران برای کسب اطّلاعات خود از خدمات آموزشی و ترویجی در خصوص تهیه کشمش به میزان زیادی از ملاقات با مروجان و کارشناسان کشاورزی در مرکز ترویج و خدمات جهاد کشاورزی، استفاده از فیلم ها یا سی‌دی‌های آموزشی ترویجی مرتبط و استفاده از حضور مروجان بهره می برند. ضریب همبستگی بین سطح دانش انگورکاران نسبت به بسته بندی و نگهداری کشمش با میزان استفاده از تمامی خدمات آموزشی و ترویجی 158/0 بود و رابطه مثبت و معنی‌داری در سطح پنج درصد بین این دو متغیر وجود داشت.