بررسی اثر غلظت های نانو ذرّات دی اکسید تیتان روی مخلوط پلی اتیلن سبک و نشاسته

ساخت کامپوزیت های زیست تخریب پذیر طی چند سال اخیر سبب شده که مطالعات گسترده ای در زمینه  بهینه سازی و کاربردیتر کردن آنها صورت گیرد، تولید کامپوزیتهای چند جزئی با حضور مواد بیوپلیمری می تواند مشکلات ناشی از عدم بازگشت مواد پلیمری به چرخه طبیعی را مرتفع سازد. مواد بیوپلیمری خواص مکانیکی و رئولوژیکی نمونه را کاهش میدهد ولی افزودن نانو ذرّات کمک میکند تا این خواص بهبود یابد. در این مطالعه نانو ذرّات دی اکسید تیتان به کامپوزیت پلیاتیلن/ نشاسته در درصدهای 30، 40 و50 از بیوپلیمر نشاسته، اضافه گردید و در اکسترودر دومارپیچه آمیخته شد، خواص مکانیکی، رئولوژیکی و زیست تخریبپذیری  این کامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان میدهد که میزان ازدیاد طول در پارگی نانو کامپوزیتهای پلیاتیلن/ نشاسته، حاوی 30 % و50 % نشاسته، به ترتیب 92/74% و 37/91%، در حالی که این مقدار در پلیاتیلن خالص 122% است. نانو ذرّات دی اکسید تیتان در ماتریس پلیمر مانند سازگارکننده بین پلیاتیلن/ نشاسته، عمل میکنند و نتایج بررسی خواص رئولوژیکی نشان داد که ویسکوزیته و مدول ذخیره نانوکامپوزیت ها با افزایش درصد نشاسته افزایش داشت. همچنین خواص زیست تخریب پذیری نانو کامپوزیت نیز با افزایش درصد نشاسته افزایش یافت.