مروری بر فرآیند تولید فیلم های خوراکی

فیلم‌های خوراکی با دو مشخصه اساسی تعریف می شوند. نخست: خوراکی بودن که بیان کننده آن است که فیلم و تمام اجزای آن، باید برای خوردن امن بوده یا به طور کلی هر میزان مصرف آن برای بدن عارضه ایجاد نکند یعنی مطابق با تعریف سازمان غذا و داروی آمریکا باشند. دوم، ماده تشکیل دهنده فیلم های خوارکی، معمولا ًباید یک هیدروکلویید یا پلیمر حلال در آب باشند. به علاوه، این فیلم‌ها باید با تجهیزات و امکاناتی مناسب فرآیند تولید محصولات خوراکی، تولید شوند. پوشش خوراکی بکار رفته در میوه‌ها، سبزیجات، گوشت و سایر محصولات خوراکی که برای محافظت یا بهبود ظاهر آن ها استفاده می شود اغلب فیلم‌های خوراکی نامیده می شوند. فیلم‌های خوراکی را می‌توان مستقیماً مصرف کرد(مثل فیلم خوشبو کننده دهان) یا می‌توان برای پوشاندن محصولات خوراکی استفاده نمود که در این صورت، لفافه‌ای یا لایه‌ای را بر روی سایر محصولات خوراکی تشکیل می دهند. در بیشتر موارد، این فیلم‌ها قابل حل در آب هستند و به سرعت در آب یا دهان حل می‌شوند. با این حال، برخی مولفه‌های فیلم‌های خوراکی(مثل لاک یا پروتیین سویا) می‌توانند غیرقابل حل در آّب باشند؛ اما در صورت مصرف، هضم می‌شوند. فیلم های خوراکی به روش های مختلفی تولید می شود از قبیل روش پوشش دهی تیغه ای قابل تنظیم، پوشش دهی میله ای، پوشش دهی تیغه ای و پوشش دهی اکستروژنی شیاردار که در این مقاله به آن ها اشاره خواهد شد.