ژلاتین ماهی: یک ماده تجدیدپذیر برای تولید پوشش های زیست تخریب پذیر فعال

اغلب پوشش هایی که برای حفظ مواد غذایی استفاده می شوند، از مواد پلاستیکی سنتزی ساخته شده اند. با این حال، به دلایل زیستی، اخیراً توجّه به پوشش های با قابلیت زیست تخریب پذیری معطوف گردیده است. ژلاتین به طور گسترده به دلیل توانایی تهیه فیلم یکنواخت به عنوان یک پوشش و تناسب به عنوان یک پوشش خارجی برای محافظت غذا در برابر خشکی، نور و اکسیژن مورد مطالعه قرار گرفته است. به علاوه، یکی از اولین موادی است که به عنوان حامل ترکیبات فعال زیستی پیشنهاد شده است. اخیراً ژلاتین با منبع ماهیان دریایی، به عنوان جایگزین ژلاتین پستانداران مورد توجّه قرار گرفته است. ویژگی های مکانیکی و ممانعتی این پوشش ها به میزان زیادی وابسته به ویژگی های شیمیایی و فیزیکی ژلاتین به ویژه ترکیب اسید آمینه که بسته به گونه، به میزان زیادی تفاوت دارد و توزیع وزن مولکولی که اساساً به فراوری بستگی دارد، می باشد. فرمولاسیون-های متفاوت پوششی می توانند برای گسترش ویژگی های شیمیایی، فیزیکی واضافه نمودن کاربردهای جدید تبیین گردند. این مقاله به مرور جدیدترین منابع علمی مربوط به فیلم ها بر اساس ژلاتین حاصل از گونه های متفاوت ماهی پرداخته و راهکارهای گوناگونی را برای ارتقای ویژگی های فیزیکی چنین پوشش هایی با ترکیب ژلاتین ماهی با دیگر پلی-مرهای زیستی همانند پروتیین ایزوله سویا، روغن، اسیدهای چرب و پلی ساکاریدهای خاص در نظر می-گیرد. ضمن اینکه در ارتباط با استفاده از نرم کننده-ها و مواد فعال سطحی مختلف نیز بحث می گردد. ویژگی های خاص همانند فعالیت های ضد-اکسیدانی و ضد میکروبی نیز می توانند از ترکیب ژلاتین با کیتوزان ، لیزوزیم ، اسانس ، عصاره های گیاهی یا ویتامین c به منظور تولید یک ماده زیستی برای بسته بندی مد نظر قرار گیرند.