کاربرد پوشش های زیستی بر روی مقوای بسته بندی

امروزه، پلاستیک های تهیه شده از مواد نفتی به دلیل در دسترس بودن، قیمت مناسب و داشتن ویژگی های عملکردی مطلوب مانند کشش پذیری خوب، مقاومت بالا به پاره شدن، ویژگی های ممانعتی عالی نسبت به اکسیژن و مواد معطر و قابلیت دوخت حرارتی مناسب به طور وسیع استفاده می شوند. آلودگی ناشی از مواد بسته بندی تولید شده از مواد نفتی که معمولاً زیست تخریب پذیر نیستند و مشکلات ناشی از روش های مختلف حذف این ترکیبات باعث شده که محققان در سال های اخیر در زمینه پلی مرهای سازگار با محیط تحقیق کنند. از دهه 80 میلادی به پوشش های خوراکی توجّه بیشتری شده است زیرا زیست تخریب پذیری و ویژگی ممانعت کنندگی بالای آن ها در برابر گازها، مواد معطّر، میکروارگانیسم ها و چربی ها به ویژه در رطوبت های نسبی پایین به حفظ کیفیت و در تهیه، افزایش زمان ماندگاری محصول منجر می شود. پوشش های خوراکی از پروتیین ها، پلی ساکاریدها و چربی ها به صورت ترکیبی یا جداگانه استفاده می شود. مقاله مروری حاضر به طور خلاصه به بررسی توسعه های اخیر در کاربرد مواد به منظور بهبود خواص ممانعتی مقوا با تاکید روی پلی مرهای بر پایه مواد زیستی می پردازد. عملکرد، فواید و مضرات تعدادی از مواد زیست پایه پلی مری با جزییات بیان شده است. نشاسته، مشتقات سلولز، کیتوزان، آلژینات، گلوتن گندم، پروتیین شیر چرخ شده، پلی کاپرولاکتون، پلی (لاکتیک اسید) و پلی هیدروکسی آلکانوات ها جز این مواد هستند.