نقش ایران در گسترش روابط جمهوری آذربایجان و اسراییل

اسراییل و جمهوری آذربایجان کشورهایی فاصله جغرافیایی زیادی از یکدیگر دارند و دارای تفاوت‌های بسیار از نظر دینی، زبانی، فرهنگی هستند، اما با یکدیگر روابط بسیار نزدیک و گسترده‌ای در زمینه‌های مختلف به‌ویژه امنیتی ـ سیاسی دارند. برای فهم چرایی رابطه نزدیک و گسترده این دو کشور، در کنار توجه به منافع مشترکی که این دو کشور از رابطه با یکدیگر بهره‌مند می‌شوند؛ باید به عاملی خارجی، مانند احساس تهدید این دو کشور از جمهوری اسلامی ایران دارند، توجه کرد. درواقع اسراییل و جمهوری آذربایجان، ایران را تهدیدی برای امنیت خود می‌دانند. ادراک این تهدید مشترک، آنها را به ایجاد روابط گسترده نظامی ـ امنیتی و سیاسی ـ اقتصادی با یکدیگر پیش رانده است. پرسش اصلی این نوشتار درباره چرایی گسترش روابط میان این دو کشور است که فاصله جغرافیایی و تفاوت‌های فرهنگی، دینی و زبانی در میان آنها بسیار برجسته است. نویسندگان برای پاسخ به این پرسش از نظریه واقع‌گرایی تدافعی بهره می‌جویند و بر این باورند که جمهوری آذربایجان و اسراییل بر اساس درک خود از اشتراک منافع و احساس تهدید مشترک از سوی جمهوری اسلامی ایران، برای ایجاد موازنه در برابر آن، روابط خود را گسترش داده‌اند.