توازن‌طلبی نرم اروپایی با امریکا در پرونده هسته‌ای ایران

فروپاشی شوروی و پایان یافتن نظام دوقطبی، به تغییر و بازتعریف ماهیت روابط اروپا و امریکا منجر گردید. اگرچه امریکا به تنها ابرقدرت جهان تبدیل شد، اما پیامدهای برچیده شدن نظام دوقطبی و بحران‌های منطقه‌‌ای، امنیت اروپا را تهدید می‌کرد. در این شرایط، موفقیت در هم‌گرایی اقتصادی، اروپاییان را به استقلال نظامی و سیاسی ترغیب کرد. روندی که با بروز برخی اقدامات توازن‌طلبانه با ایالات متحده امریکا مقارن گردید. این توازن‌طلبی از طرق غیر نظامی و غیر مستقیم بود و بر بسترهای اقتصادی و فرهنگی تاکید داشت؛ بنابراین، به تعبیر برخی «توازن‌طلبی نرم» نام گرفت. در این پژوهش پس از تعریف و ارزیابی نظریه توازن‌طلبی نرم که ریشه در نظریه واقع‌گرای توازن قدرت دارد، به بررسی رفتارهای تقابل‌گرایانه اروپا در برابر امریکا در دوران جنگ سرد و پس از آن پرداخته، سپس با تاکید بر «پرونده هسته‌ای ایران» انگیزه‌ها و ساز و کارهای توازن‌طلبی نرم اروپایی در مقابل امریکا توصیف و تحلیل می‌شود. در این گذار تفاوت رویکرد اروپا نسبت به امریکا در دوران جورج بوش و اوباما مورد توجه قرار می‌گیرد.