تحلیل مفهوم «حق زندگی سایبری» و نسبت آن با حقوق بشر

با رشد فناوری در حوزه اطلاعات و ارتباطات و ابزارهای مربوط به آن، فهم بشر نسبت به فضایی متفاوت از آنچه که به آن فضای فیزیکی گفته شد، توسعه یافت. به این ترتیب هم‌سو با فضایی مشتمل بر فضایی از حقایق و واقعیت‌های فیزیکی که از ویژگی آن ملموس‌بودن است، فضایی متشکل از داده‌های اطلاعاتی که حسب نیازهای انسانی ایجاد و حد و حصر آن نسبت به فضای فیزیکی نامحدودتر می‌باشد، شکل گرفت. به تناسب حضور و استفاده مردم از فضای سایبر به عنوان قرینه‌ای بر زندگی فیزیکی، دولت‌ها حقوق و تکالیفی نیز برای استفاده از این فضا پیش‌بینی کردند اما آنچه که در این میان به همراه شکل‌گیری جوامع مجازی، شهروند مجازی، تعاملات مجازی، هویت مجازی، امنیت مجازی و... مطرح می‌شود این است که آیا افراد به سمت شکل‌گیری نوعی زندگی سایبری سوق یافته‌اند؟ از این رو پاسخ به این سوال که حق زندگی سایبری چیست و چگونه چنین حقی می‌تواند در زمره حق‌های بشری محسوب شود؟ موضوعی است که این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و تبیینی به آن می‌پردازد. یافته‌های این مقاله بیانگر آن است که: حقِ زندگی سایبری از جمله حقوق نسل چهارمی بشر محسوب می‌شود که با توجه به اقتضائات حاکم بر جوامع انسانی، زندگی فیزیکی انسان‌ها را متاثر از خود ساخته و به تبع آن فرصت‌ها، چالش‌ها و تهدیدهایی را در حوزه سیاست گذاری عمومی ایجاد نموده است.

analysis of the concept of the right to cyber life and its relation to human rights

as technology continues to advance in the realm of information and communication, human perception of space has transcended the boundaries of physicality. in parallel with the physical world, characterized by its tangible facts and realities, a new space has emerged—one composed of informational data. this virtual realm, governed by the ever expanding realm of human needs, defies the limitations imposed by physical space. in response to the populace’s increasing presence and engagement within this digital arena, governments have articulated a set of rights and responsibilities for its utilization. nevertheless, a critical dimension of this discourse is the evolution of what can be described as a cyber life. as virtual communities, virtual citizens, virtual interactions, virtual identities, and virtual security become integral facets of this digital realm, a fundamental question arises: are individuals gradually giving rise to a form of existence characterized by their engagement in this new cyber life? consequently, this article explores the question of what defines the right to cyber life and how such a right can be classified within the domain of human rights. employing a descriptive analytical and explanatory methodology, the findings of this article firmly establish the right to cyber life as a fourth generation human right. this recognition is rooted in the way it has impacted the lives of individuals, shaping opportunities, presenting challenges, and posing potential threats within the realm of public policy.