سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال ناآرامی های سیاسی بحرین از منظر سازه انگاری

تحولات موسوم به بهار عربی در جهان عرب تابع متغیرهای متعددی بوده است و در این میان نیروها و کنشگران خارجی مجموعه‌ای از مهم‌ترین متغیرهایی هستند که آینده سیاسی جهان عرب را تحت تاثیر قرار می دهند. نحوه موضع‌گیری و دخالت بازیگران خارجی در امور کشورهای عربی، تابع متغیرهای مختلفی مانند امنیت، منافع اقتصادی و منافع سیاسی ایدئولوژیک بوده است و هر یک از این بازیگران به فراخور سیاست‌های خود، الگوهای رفتاری متفاوتی در قبال این تحولات داشته‌اند. در سطح منطقه‌ خاورمیانه، ملاحظات و سیاست‌های چند کنشگر دولتی شامل عربستان سعودی، ترکیه، ایران و اسرائیل، اهمیت ویژه‌ای دارد. در این راستا مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، درصدد بررسی سیاست خارجی ایران در قبال تحولات سال‌های اخیر در کشور بحرین بر اساس نظریه سازه انگاری می‌باشد. یافته های این پژوهش نشان می‌دهد که سیاست خارجی ایران در قبال بحران بحرین بر اساس مولفه‌های هویتی بوده و طبیعی به نظر می‌رسد که سیاست خارجی ایران در قبال این کشور دچار تغییرات مرحله‌ای گردد. لذا نظر به اهمیت موضوع، پژوش حاضر درصدد است با روش توصیفی تحلیلی به تشریح و تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال تحولات بحرین از منظر نظریه سازه انگاری بپردازد.