موانع فزاینده ى منطقه‌گرایی درون زا در خاورمیانه از منظر مکتب کپنهاگ

این مقاله درنظر دارد با بهره از نظریه امنیتی کپنهاگ به عوامل موثر بر منطقه‌گرایی درون‌زا بپردازد و از آن زاویه، دو روند منطقه‌گرایی درون‌زا و برون‌‌گرا در خاورمیانه را آسیب‌شناسی نماید. راهکار اصلی نویسنده برای آغاز منطقه‌گرایی درون‌زا، آغاز سیاست همسایگی از جانب قدرت‌های موثر منطقه‌ای است که مستظهر به قدرت فرهنگی و تمدنی هستند. ایران همان قدرت منطقه‌ای است که اولا مستظهر به قدرت فرهنگی و تمدنی است و ثانیا آزادشدن قدرت آن در گرو کاهش تنش‌های منطقه‌ای، کاهش مداخلات قدرت‌های برون منطقه‌ای و آغاز فرایند منطقه‌گرایی درون‌زا و یا درون‌نگر است. پرسش اصلی مقاله عبارت است از: مهمترین موانع منطقه‌گرایی درون زا در غرب آسیا چیست و جمهوری اسلامی ایران چگونه می‌تواند سیاست همسایگی به منظور تحقق منطقه‌گرایی درون‌زا در غرب آسیا را فعال کنند؟ در پاسخ به این سوال این فرضیه را در محک آزمون قرار داده‌ایم که: تعارضات ساختاری فعال در منطقه، اقتصاد غیر مکمل، سبک زندگی متعاکس و الگوی دوستی و دشمنی متناقض مهمترین موانع منطقه‌گرایی درون‌زا در خاورمیانه است. همچنین اعتماد به نفس الیت سیاسی قدرت‌های منطقه‌ای، مستهظر به فرهنگ و تمدن قوی برای آغاز سیاست همسایگی، ظرفیت های مادی و معنوی لازم برای اعتماد سازی و مشارکت طلبی و تلاش برای کاهش تنش‌های منطقه‌ای در یک فرآیند بطیئیی، کاهش مداخلات منفی قدرت‌های خارجی در غرب آسیا را فرآهم می‌کند و زمینه‌های لازم را برای تحقق منطقه‌گرایی درون‌زا فراهم می‌کند. در این مقاله به پیامدهای روند عادی سازی اعراب با اسرائیل برای منطقه‌گرایی نیز پرداخته می‌شود.

The obstacles of endogenous regionalism in Copenhagen security theory In the Middle East

This article intends to use the Copenhagen security theory to address the factors affecting endogenous regionalism and from that perspective, to pathologies the two trends of endogenous and extroverted regionalism in the Middle East. The author’s main strategy for initiating endogenous regionalism is the beginning of a neighborhood policy by influential regional powers that are subject to cultural and civilizational power. Iran is a regional power firstly, is subject to cultural and civilizational power, and secondly, the release of its power depends on reducing regional tensions, reducing the interventions of extraregional powers and starting the process of endogenous or introspective regionalism. The main question is: What are the most important obstacles to endogenous regionalism in West Asia and how can I.R.Iran activate its neighborhood policy to achieve endogenous regionalism in West Asia? answering this question, we tested this hypothesis: active structural conflicts in the region, incomplete economics, a reciprocal lifestyle, and a paradoxical pattern of friendship and enmity are the most important obstacles to endogenous regionalism in the Middle East. Also, the selfconfidence of the political elites of the regional powers, due to the strong culture and civilization to start the neighborhood policy, the material and spiritual capacities necessary to build trust and participation and try to reduce regional tensions in a slow process, reduce negative interventions of foreign powers in the West. It provides Asia with the necessary conditions for the realization of endogenous regionalism. Article discusses the consequences of the process of Arab normalization with Israel for regionalism.