مسئله علیت در نظریه‌های روابط بین‌الملل

مسئله علیت وبحث امکان یا عدم امکان تبیین علی سیاست بین‌الملل یکی از مهم‌ترین موضوعات فرانظری در حوزه روابط بین‌الملل است که توجه بسیاری از اندیشمندان و مکاتب نظری این رشته را به خود جلب نموده است. در این پژوهش تلاش داریم تا یک شمای کلی را از مجادله و مباحثه نظریه‌پردازان روابط بین‌الملل در رابطه با مسئله علیت ترسیم نماییم و نشان دهیم که در حوزه نظریه‌پردازی روابط بین‌الملل به‌طورکلی چه طیفی از نگرش‌ها و رویکردها در این رابطه شکل گرفته است. بدین منظور ما ابتدا یک چارچوب کلی را از مباحث فرانظری روابط بین الملل ارائه داده‌ایم سپس نظریه‌های مختلف را در این قالب جای داده و نگرش آن‌ها را پیرامون مسئله علیت تشریح نموده‌ایم. این چارچوب کلان شامل سه طیف پوزیتیویسم، پست پوزیتیویسم و آنتی پوزیتیویسم می‌باشد. پوزیتیویسم نگرش‌های جریان اصلی را در برمی گیردکه مبتنی بر هستی شناسی واقع گرا و معرفت شناسی مبنا گرایانه است، پست پوزیتیویسم شامل رویکردهای میانه است و آنتی پوزیتیویسم به نگرش‌های رادیکال و پست مدرن اشاره دارد که در تقابل کامل با پوزیتیویسم قرار می‌گیرد.

The Problem of Causality in International Relations Theories

The question of causality, whether or not it is possible to explain causality in international politics, is one of the most important transnational issues in the field of international relations that has attracted the attention of many scholars and theoretical schools in this field. In this study we attempt to draw a general schema of the controversy and debate of international relations theorists on the cause of causation and to show what spectrum of attitudes and approaches have generally formed in the field of international relations theorizing. To this end, we first present a general framework of transnational themes of international relations, then incorporate various theories into this framework and outline their attitudes towards the issue of causality. This macro framework comprises three types of positivism, post positivism, and antipositivism. Positivism encompasses mainstream attitudes based on realist ontology and fundamentalist epistemology, post positivism incorporates moderate approaches, and anti positivism refers to radical and postmodern attitudes that are in stark contrast to positivism.