|
|
|
|
بررسی آماری استنادات گزارش‌های تاریخی مدینةُ مَعاجز الائمة الاثنی عَشَر درباره عاشورا
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
بارانی محمدرضا ,نعمتی سحر
|
|
منبع
|
تاريخ و فرهنگ - 1399 - دوره : 52 - شماره : 2 - صفحه:91 -123
|
|
چکیده
|
برگزاری آیین سوگواری عاشورا و عاشورانگاری در دوره صفوی برای تقویت تشیع و آموزه های شیعی در ایران بسیار راهگشا بود. در میان این آثار، کتاب مدینةُ مَعاجز الائمه بحرانی نقشی مهم داشت. ازاین‌روی بررسی استنادات این اثر به منابع شیعی سنی ضروری می‌نماید.در این نوشتار، این کار با روش تلفیقی یعنی گردآوری داده ها به شیوه کتابخانه ای و ارائه آمار استنادات با جدول و نمودار صورت گرفته تا پس از بررسی میزان استناددهی این اثر به منابع شیعی و سنی، جایگاه استنادی آن روشن گردد. دستاورد پژوهش نشان می‌دهد، 95% استنادات این کتاب به منابع شیعی و 5% به منابع سنی بوده استدر کل این کتاب با توجه به بهره‌گیری از منابع نامعتبر و هم دوره خود، از جایگاه علمی بالایی برخوردار نیست. بحرانی برای نشان دادن نوعی همسویی با متون سنی برای اتمام حجت بر اهل سنت، به آن‌ها استناد کرده است. در میان منابع شیعی که بحرانی از آن‌ها سود برده است، آثار مربوط به مناسک، زیارات و مناقب بیشترند. در میان منابع اهل سنت نیز منابع تاریخی بیشتر مورد رجوع و استناد بوده‌اند.
|
|
کلیدواژه
|
هاشم بحرانی، مدینةُ مَعاجز، آثار زیارات و مناقب، آثار تاریخی
|
|
آدرس
|
دانشگاه الزهرا (س), ایران, , ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
sayesar.aftab@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Statistical Analysis of Historical Citations Regarding Āshūrā Used in Madīna Maʿājiz al-aʾīmma al-ʾasnā- ʾashar
|
|
|
|
|
Authors
|
Barani Mohammadreza ,Naamati sahar
|
|
Abstract
|
Conducting the mourning rituals of Āshūrā and Āshūrānegārī were highly useful practices in order to preach Shīʿīsm and Shīʿa doctrines during the Ṣaffavīd period. Among such works, Buḥrānī’s Madīna Maʿājiz alaʾīmma played a crucial role. Therefore, it proves necessary to analyse the citations used in this work in reference to Shīʿa resources.The present essay adopts the mixed method of research. Data is collected through library research, while statistics and citations are provided in tables and charts in order to recognize the citation rate after counting the number of citations to Shīʿa and Sunnī resources. The study reveals that 95% of the book’s citations refer to Shīʿa resources, with the remaining 5% referring to Sunnī resources. All in all, the book does not hold a high academic standing because it has made use of unreliable contemporary resources. Buḥrānī has used such resources in an act of favoring Sunnī manuscripts and as a kind of ultimatum presented to the Sunnīs. Most of the Shīʿa resources used by Buḥrānī are related to rituals, pilgrimage, and manāqib. On the other hand, most Sunnī resources cite and refer to historical events.
|
|
Keywords
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|