معماری پیشنهادی مبتنی بر اینترنت اشیاء و سیستم های توصیه گر برای هوشمند سازی شهر تهران

امروزه نیازها در شهرها بسیار پیچیده شده اند و شهرها به هوشمندسازی نیازمند هستند. این پیچیدگی از یک طرف، عمدتا به خاطر ارتباطات زیادی است که بین سیستم های مختلفی مانند حمل و نقل، شبکه های ارتباطی، و سیستم های تجاری وجود دارد و از طرف دیگر، به خاطر شهروندانی است که با همه این سیستم ها در ارتباط هستند. همچنین، فرایند هماهنگ سازی سریع شهرها با فناوری های نوین، به صورتی سریع و کارا نیز به نوبه خود تاثیر بسزایی در این پیچیدگی دارد. در این راستا، یکی از مهم ترین نیازها در برنامه ریزی برای هوشمندسازی یک شهر، استفاده بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات است. پس، برای پیاده سازی یک شهر هوشمند نیاز به تعریفی واضح و دقیق از آن داریم. درک هرچه بهتر مفاهیم مورد نظر در شهر هوشمند باعث پیاده سازی و ارزیابی بهتر حوزه های درگیر همچون »محیط زیرساخت « و »محیط سرویس دهی « می گردد. تحقیقات زیادی در رابطه با شهر هوشمند انجام شده است، اما هیچ کدام بر مبنای سیستم های توصیه گر و جمع سپاری به معماری مشخصی نرسیده اند. این تحقیق، به منظور هوشمندسازی شهر تهران صورت گرفته است. پس از بررسی ادبیات موضوع و ارائه تعاریف گوناگون، در ابتدا به بررسی 20 شهر هوشمند مطرح در سطح جهان پرداخته شده و سپس، تعریفی از شهر هوشمند برای شهر تهران ارائه می گردد. در این تعریف از اینترنت اشیاء به صورتی کاربردی استفاده شده است. در ادامه، پس از بررسی معماری های گوناگون بر اساس شاخص های به دست آمده از ادبیات تحقیق، معماری پیشنهادی ارائه می شود. در این معماری، پنج لایه زیرساخت ها، جمع آوری داده ها، مدیریت و پردازش داده ها، خدمات و برنامه های کاربردی پیش بینی شده اند. سپس، اجزاء هر لایه به طور مشروح توضیح داده شده است. در نهایت، این تحقیق به این نتیجه رسید که با ایجاد نوآوری در معماری های متداول به وسیله بهره گیری از ایده های »جمع سپاری « و »سیستم های توصیه گر « می توان باعث بهبود در سیستم حمل و نقل هوشمند، سیستم های مدیریت انرژی هوشمند و خانه های هوشمند در حوزه شهر هوشمند شد.