الگوی شلایر‌ماخر و تعامل سیاق متنی و حالی در دور هرمنوتیکی متناسب قرآن

این پژوهش بنا دارد که تبیینی از تعامل سیاق متنی با سیاق حالی، در حین فهم متن ارایه نماید؛ تعاملی که در دور هرمنوتیک خاصی از فهم متن برقرار می‌شود. قرآن کلامی الهی است و ویژگی‌هایی دارد که دور هرمنوتیکی متناسب با خود را اقتضا می‌کند؛ لذا به بررسی و تبیین ویژگی‌های موثر در نحوه فهم آن پرداخته، با توجه به آن ویژگی‌ها به ارایه دور هرمنوتیکی متناسب آن مبادرت شده است. در این دور هرمنوتیکی ارایه شده، تعامل بین سیاق متنی (حاصل از پیوستگی‌های درون متن) و سیاق حالی (اسباب نزول اعم از عام و خاص)، کاملاً قاعده‌مند می‌گردد و ورود به آن بر اساس ترتیب نزول صورت می‌گیرد. در این تعامل به اصالت و اعتبار متن قرآن نسبت به اسباب نزول نیز توجه می‌شود.