تحلیل و بررسی حرز منسوب به امام جواد علیه‌السلام

دعا در فرهنگ شیعی جایگاه والایی دارد. دعاهای ماثور بخش مهمی از میراث حدیثی شیعه را تشکیل می دهد. بخشی از این میراث مربوط به دعاهایی است که برای در امان ماندن از آسیب‌ها و بیماری‌ها بیان شده است. حرزها و تعویذها از این دسته از دعاها به شمار می‌آیند که در بین مردم با اقبال بسیاری مواجه هستند. در این میان حرز منسوب به امام جواد علیه‌السلام شهرت بیشتری یافته و بسیاری از مردم از آن استفاده می‌کنند. این نوشتار تلاشی است در جهت منبع‌شناسی و اعتبارسنجی حرز منسوب به امام جواد علیه‌السلام. به این منظور افزون بر مطالعات رجالی و بررسی سندی، به بررسی متنی و محتوایی حرز نیز پرداخته شده است.متن مربوط به «سبب صدور حرز» با وقایع تاریخی ناسازگار است و با وجود انگیزه کافی برای نقل گسترده، تنها از یک طریق ناشناخته نقل شده است. سند روایت هم آشفتگی‌های بسیاری دارد. در نتیجه دلیل قانع کننده‌ای بر انتساب این حرز به امام جواد علیه‌السلام یافت نشد.

Analysis and Examination of the Amulet attributed to Imam Javād(AS)

Prayer (Duā) has a high position in Shiite culture. The received prayers through traditions (Maʾthūr) are an important part of the Shiite narrative heritage. some of them have been narrated for protection against injuries and diseases. Amulets (Ḥirz) and talismans (Taʿwīdh) are among these prayers and people are very interested in them. However, the attributed amulet to Imam Javād (AS) is the most popular of them, and many people use it. So, this paper aims to validate it and identify its source. Accordingly, its isnad and transmitters, as well as the text and content were examined. The findings show that there is no consistency between the text narrating &the cause of issuing the &Hirz& and the historical events; Moreover, despite sufficient motivation for its widespread transmission, this amulet has been transmitted only through one anonymous chain of authorities. Also, this narration’s isnad has many confusions. So, there is no convincing evidence to prove the attribution of this amulet to Imam Javād(AS).