نقد و بررسی روایات انقطاع نبوت از دودمان یوسف (ع)

از بنیادی‌ترین موضوعات در عقیده راهنماشناسی، باور به عصمت پیامبران است، با این وجود روایاتی که مقدار آن‌ها نیز اندک نیست در آثار فریقین انعکاس یافته است که لازمه پذیرش آن‌ها، خدشه دار شدن عقیده عصمت پیامبران الهی است. اگرچه پاره‌ای از این روایات را عالمان و پژوهشگران از نظر سند و متن نقد کرده‌اند، اما همچنان پاره‌ای دیگر از روایات بلا تکلیف مانده‌اند. از جمله چند روایتی است که برابر با مفاد آن‌ها حضرت یوسف (ع) به هنگام ملاقات پدرش یعقوب (ع) تحت تاثیر عظمت زمامداریش از مرکب فرود نیامد و خداوند با خارج کردن نور نبوت از دودمانش، او را تنبیه کرد. برخی از شارحان روایات نیز در صدد توجیه این روایات برآمده و رفتار یوسف (ع) را بر ترک اولی حمل کرده‌اند. در این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی تمام روایات از مصادر اولیه که در کتاب‌هایی چون کافی، علل الشرایع و امالی گزارش شده گردآوری گردیده است و آن‌گاه به بررسی اسناد و محتوایی آن‌ها پرداخته است. نتایج تحقیق در بررسی سندی از ضعف اسناد تمام روایات حکایت دارد و در بررسی محتوایی تعارض آن‌ها با دلایل نقلی و عقلی را نشان می‌دهد.

A Critical Analysis of the Narratives Regarding the Discontinuity of Prophethood in the Joseph Linage (AS)

One of the fundamental issues in the theory of prophethood is the belief in the infallibility of prophets. Nevertheless, one can find many narratives in the works of Shiite and Sunni scholars, the verification of which undermines the divine belief regarding the infallibility of the divine prophets. Although some of these narratives have been criticized and questioned by scholars, there are still a number of undecided narratives. They include several narratives according to which Joseph, arrogant of his mighty rule and power, did not descend from his horse to meet his father Jacob (AS). This insolence of his was punished by God in form of divesting his lineage of the light of prophethood. Some exegeses have justified these narratives by proclaiming that Joseph’s conduct exemplifies Abandoning the Better (Tark alAwla). In this research, using a descriptiveanalytical method, all narratives from primary sources as reported in books such as Kāfi, Elal alSharia the Emāli – were collected and then subjected to content analysis. The results suggest weak documentation in all of these narratives with the content analysis exhibiting even further contradiction with rational and logical arguments.