رابطه علّی پیوند والدینی با خودناتوان‌سازی و اعتماد به خود با میانجی گری پدیده وانمودگرایی در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر آزمایش مدل رابطه علّی پیوند والدینی با خودناتوان‌سازی و اعتماد به خود با میانجیگری پدیده وانمودگرایی بود. نمونه پژوهش 400 (239 دختر و 161 پسر) دانشجوی دوره‌های تحصیلات تکمیلی بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل پیوند والدینی، مقیاس پدیده وانمودگرایی کلانس، خرده مقیاس خودناتوان‌سازی، از مقیاس فنون خودابرازی دفاعی و آزمون قیاس رمزگونه بودند. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پیشنهادی پژوهش، به ترتیب، با استفاده از روش‌های تحلیل مسیر و بوت استرپ انجام گرفت. یافته‌های پژوهش حاضر نشان دادند که مراقبت زیاد مادرانه باعث افزایش اعتماد به خود و مراقبت کم و حفاظت افراطی پدرانه باعث وانمودگرایی در دانشجویان می‌شوند. همچنین، پژوهش حاضر نشان داد که پدیده‌ی وانمودگرایی پیشایند مثبت خودناتوان‌سازی است. سیرهای غیرمستقیم مراقبت پدرانه و حفاظت افراطی پدرانه با خودناتوان‌سازی، با میانجیگری پدیده وانمودگرایی، معنی‌دار بودند. یک مدل اصلاحی نیز برای داده‌ها آزمایش شد و برازنده‌تر از مدل اصلی بود.