اثربخشی درمان شناختی–رفتاری گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پسر مقطع راهنمایی مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منتشر

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی درمان شناختی– رفتاری گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منتشر می‌باشد. آزمودنی‌ها از طریق نمونه‌گیری تصادفی ساده از 810 نفر دانش‌آموز پسر مقطع راهنمایی پس از انجام آزمون اختلال اضطراب اجتماعی لایبویتز و کسب نمره‌ی لازم، طی مصاحبه‌ی بالینی بر اساس dsm-iv-tr و احراز ملاک‌های ورود به پژوهش، در دو گروه زمایش و گروه کنترل (هر گروه 20 نفر) گمارش شدند، و پرسشنامه‌ی کیفیت زندگی 36-sf قبل از شروع و پس از پایان دوره‌ی درمان تکمیل نمودند. همچنین معدل نمره های دانش‌آموزان در سال تحصیلی قبلی به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در مرحله‌ی قبل از درمان و معدل نمره های آن ها در نیم سال اول سال تحصیلی به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی در مرحله‌ی بعد از درمان مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی–رفتاری گروهی در کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی منتشر، بهبود کیفیت زندگی و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان به طور معناداری موثر است. با توجه به نتایج مطالعه حاضر می‌توان به درمانگران بویژه مشاوران مدارس پیشنهاد کرد که از درمان شناختی– رفتاری گروهی به عنوان درمان مکمل یا اصلی جهت کاهش و درمان اضطراب اجتماعی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی منتشر استفاده نمایند..