اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی متمرکز بر آسیب در کاهش نشانگان ضربه عشق در دانش‌جویان

هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی متمرکز آسیب بر کاهش نشانگان ضربه عشق در دانش‌جویان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود که طی دو مرحله نمونه‌گیری از دانش‌جویان دختر و پسر مقطع لیسانس در دانشگاه خلیج‌فارس، 30 دانش‌جوی مبتلا به نشانگان ضربه عشق به تصادف و بر اساس ملاک‌های ورود و نقطه برش در پرسش‌نامه ضربه عشق ریچارد راس در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. و پرسش‌نامه ضربه عشق راس برای نشانگاه ضربه عشق را تکمیل نمودند. گروه آزمایش 11 جلسۀ‌ 60 تا 90 دقیقه‌ای تحت مداخله رویکرد شناختی رفتاری گروهی مایکل فری قرار گرفت و در گروه کنترل مداخله‌ای انجام نگرفت. نتایج نشان داد که 6.24 درصد از دانش‌جویان دارای نشانگان ضربه عشق هستند و این نسبت به‌طور معناداری در دانش‌جویان دختر بالاتر است. هم‌چنین، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که با کنترل اثر پیش‌آزمون بین گروه‌های آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در کاهش نشانگان ضربه عشق وجود دارد. این تحقیق نشان داد که درمان شناختی رفتاری مبتنی بر آسیب در کاهش نشانگان ضربه عشق اثربخش است