مقایسه تاثیر مشاوره گروهی مبتنی بر درمان معنویت محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان

کیفیت زندگی در دوره سالمندی به دلیل مشکلات جسمانی، روان شناختی و توان‌بخشی کاهش می‌یابد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه تاثیر درمان معنویت محور و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان انجام شد. پژوهش حاضر از طرح‌های نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعۀ پژوهش شامل کلیه سالمندان ساکن در سرای سالمندان شهر زابل بود که 36 (سه گروه 12 نفره) سالمند بالای 60 سال در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برنامه‌های معنویت درمانی گالانتر و سیگل و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (act) در 14 جلسه 90 دقیقه‌ای در گروه‌های آزمایش برگزار گردید و پس از گذشت دو ماه، آزمون پیگیری گرفته شد. شرکت‌کننده‌ها به پرسش‌نامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت پاسخ دادند. داده‌ها به روش آماری تحلیل کوواریانس تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که معنویت درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش بهبود کیفیت زندگی سالمندان می‌شود و آثار این بهبود در دوره پیگیری هنوز قابل مشاهده است (0.001>p)، و روش مداخله معنویت درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر مثبت‌تری بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان دارد (0.001>p). بر اساس این نتایج می‌توان گفت که استفاده از روش‌های درمانی مبتنی بر معنویت به دلیل قرابت فرهنگی و دینی می‌تواند از سایر روش‌های درمانی از جمله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود کیفیت زندگی سالمندان کارایی بیشتری داشته باشد

Comparison of the effect of group counseling based on spiritualitybased therapy and acceptance and commitment therapy (ACT) on improving the quality of life the elderly

The quality of life in the aging period is reduced due to physical, psychological and rehabilitation problem. The purpose of this study was to compare the effectiveness the spiritualitybased therapy and acceptance and commitment therapy on improving the quality of life of the elderly. The research method was quasiexperimental with pretest, posttest, and followup design with control group. The population of the study consisted of all elderly people resident in the elderly homes of Zabol city. The current sample consisted of 36 people from the elderly over 60 years old. The experiment groups participated in Spirituality therapy and Acceptance and Commitmentbased therapy in 14 sessions of 90 minutes. The participants completed the World Health Organization Quality of Life Questionnaire. The data were analyzed using covariance analysis. The results showed that spirituality therapy and acceptance and commitment therapy have an effect on improving the quality of life of the elderly, and this effect is persistent in the followup stage (P < 0.001). Also, spirituality therapy than acceptance and commitment therapy has a more effective on improving the quality of life of the elderly (p < 0.001). Based on this the results can be concluded that the use of spiritualbased therapeutic methods due to cultural and religious affiliation can be more effective than other therapeutic methods, including acceptance therapy and commitment to improve the quality of life of the elderly.