تاثیر اجرای شیوه‌های مختلف یادگیری مشارکتی بر خود کار آمدی عمومی دانش‌آموزان

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی الگوهای یادگیری مشارکتی بر میزان خود کارآمدی فراگیران در درس دین و زندگی دانش آموزان سال دوم هنرستان است. روش پژوهش نیمه تجربی و جامعه ی آماری هنرجویان هنرستان های ناحیه2 اردبیل بوده که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای یک هنرستان گزینش و از کلاس های آن (2 کلاس آزمایش و یک کلاس کنترل) انتخاب شدند. حجم نمونه آماری 76 نفر، که 27 نفر در پژوهش گروهی، 26 نفر در روش جیگ ساو و 23 نفر در روش سخنرانی جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها، آزمون خود کارآمدی عمومی »sherer, 1987 « بوده که روایی آن با تحلیل عاملی تاییدی احراز وپایایی آن ازطریق آلفای کرونباخ، 74/0 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از spss انجام گرفت. نتایج آزمون monova نشان می دهد که روش پژوهش گروهی و جیگ ساو، نسبت به روش آموزش سنتی در افزایش خودکارآمدی دانش آموزان اثربخش است. همچنین آزمون تعقیبی lsd نشان داد این روش در مقایسه با روش سخنرانی تاثیر معناداری برخودکارآمدی و مقیاس های مرتبط با آن دارد.