بررسی تاثیر کاربرد الگوی تدریس مشارکت حرفه‌ای مراقبت محور بر بعد روانی ـ حرکتی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری

هدف این پژوهش شناسایی اثر بخشی الگوی مشارکت حرفه ای مراقبت محور در تدریس واحدهای کارآموزی درعرصه دانشجویان پرستاری ترم 7 دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز بود. طرح پژوهشی مورد استفاده از نوع شبه آزمایشی با دو گروه آزمون و کنترل بود. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان پرستاری ترم 7 است. در این پژوهش 40 نفر از دانشجویان در دو گروه 20 نفری قرار گرفتند.طرح آزمایشی طی 10 جلسه اجرا گردید، گروه کنترل به روش سنتی و گروه آزمون با استفاده از روش الگوی مشارکت حرفه ای مراقبت محور آموزش داده شدند و پس از اتمام جلسات از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد.ابزار اندازه گیری، پرسشنامه »بررسی صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری در بخش مراقبت های ویژه « محقق ساخته در سال 92 بود. روایی این پرسشنامه توسط گروهی از اساتید دانشگاه و مربیان بالینی مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار آن 93% به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و در بخش استنباطی از آزمون ناپارامتری من ویتنی و نرم افزار spss 22 استفاده شد. آموزش به روش الگوی مشارکت حرفه ای مراقبت محور بر افزایش صلاحیت بالینی در بعد روانی حرکتی معنادار بود (p<0/001،آماره آزمون=307/5) و باعث افزایش صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری در حیطه روانی حرکتی شده است.