رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

هدف این پژوهش بررسی رابطة راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری با پیشرفت تحصیلی دانشجویان است. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعة آماری 8341 دانشجوی ترم 3 و بالاتر رشته‌های غیرپزشکی مشغول به تحصیل در نیمسال دوم سال تحصیلی 88 ـ1387 دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل بود. نمونة آماری 319 نفر (193 دختر و 126 پسر) بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه گردید. ابزار پژوهش پرسشنامة 24 سؤالی راهبردهای یادگـیری خودتنظیـم (srls) زیمـرمن و پـونز (1986) با پایایی 89/0 و پرسشنامة 44 سؤالی پیشرفت (mslq) اکلز (1983) با پایایی 91/0‌ بوده است. معدل کل دانشجویان در ترم‌های قبلی نیز به‌عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از روش رگرسیون چندگان? مدل ورود (اینتر) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌های پژوهش نشان داد متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیم و راهبردهای انگیزش برای یادگیری پیش‌بین معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانشجویان هستند (01/0p<). راهبردهای انگیزش برای یادگیری در بین دانشجویان از حد متوسط بالا بوده (01/0p<) ولی راهبردهای یادگیری خود تنظیم دانشجویان تفاوت معناداری با حد متوسط نداشت (05/0p>). با توجه به ساختار محیط‌های آموزشی، شیو? تدوین محتواهای آموزشی و نیز الگوهای تدریس مورد استفاد? استادان، بالا نبودن راهبردهای یادگیری خودتنظیم دانشجویان منطقی به نظر می‌رسد.