نقش دانشگاه در ایجاد سرمایه اجتماعی به منظور ارایه الگوی پیشنهادی برای ارتقای نظام آموزش عالی کشور

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دانشگاه در ایجاد سرمایة اجتماعی به‌منظور ارائة الگویی برای ارتقای نظام آموزش عالی کشور است و با روش توصیفی پیمایشی انجام گرفته است. جامعة آماری این پژوهش اعضای هیأت علمی تمام‌وقت دانشگاههای آزاد استان کرمان در سال تحصیلی 88 ـ87 (620 نفر) بودند که 175نفر به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از بین آنها انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، دو پرسشنامة محقق‌ساخته بود. از بررسی متون و پیشینة پژوهش 54 متغیر و زیرمؤلفه استخراج شد و براساس آن، پرسشنامة اول برای تعیین وضع موجود سرمایة اجتماعی تدوین گردید. روایی محتوایی پرسشنامه را صاحبنظران تأیید کردند و پایایی آن پس از اجرای آزمایشی بین تعدادی از اعضای هیأت علمی،‌ از طریق ضریب آلفای کرانباخ 98/0 محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو سطح توصیفی و استنباطی (تحلیل عاملی و ضریب همبستگی) صورت گرفت. پس از انجام تحلیل عاملی، 7 مؤلفة اصلی و 54 زیرمؤلفه شناسایی شد و با هویت سازمانی، توانمندسازی، همکاری و نفع عمومی، تسهیم دانش و خلق سرمایة فکری، اعتماد و همبستگی، مدیریت مشارکتی و آگاهی نامگذاری گردید. نتایج نشان داد که مؤلفة اصلی اعتماد و همبستگی از بالاترین میانگین و مؤلفة مدیریت مشارکتی از کمترین میزان میانگین برخوردار است و زیرمؤلفه‌های تعهد و تعلق، میزان قدرت رهبری و مدیریت، خیرخواهی و دیگرخواهی برقراری ارتباط بین افراد دارای دانش با افراد نیازمند به دانش آنها، قابلیت دسترسی به افراد و گروههای مورد نیاز، بالاترین میانگین را دارند، ولی زیرمؤلفه‌های تجلیل و قدرشناسی، عدالت، جهتگیری به سمت هدف جمعی، پرورش نوآوری و خلاقیت، همبستگی در کل سازمان، مدیریت مشارکتی پایین‌ترین میانگین را دارند و نشان‌دهندة وضعیت نامطلوب در این حوزه‌ها است. نتایج نشان داد که بین نظر پاسخگویان از لحاظ متغیر جنسیت، تحصیلات و سابقة کار تفاوت چندانی وجود ندارد، ولی توزیع نظر پاسخگویان در متغیرهای مرتبة علمی و محل دانشگاهی محل خدمت یکسان نیست، به‌طوری که در متغیر مرتبة علمی، بیشترین سرمایة اجتماعی مربوط به استادان و کمترین مربوط به مربیان است. همچنین در متغیر واحد دانشگاهی محل خدمت، شهرستان زرند و کرمان به ترتیب، بالاترین و پایین‌ترین میزان سرمایة اجتماعی را دارند. نتایج نشان داد که جوّ این دانشگاهها پیش‌نیاز اصلی را برای ایجاد و ارتقای سرمایة اجتماعی ندارد و نقش‌ آنها در این زمینه ضعیف است. براساس یافته‌های حاصل از پرسشنامة اول و دوم، شامل 5 بخش (فلسفه و اهداف، مبانی نظری، ‌چهارچوب ادراکی، مراحل اجرایی، نظام ارزشیابی) تدوین گردید و سپس با استفاده از روش امید ریاضی با 96/0 اعتبارسنجی شد.