میزان شیوع اضطراب امتحان و تاثیر مقابله درمانگری بر کاهش میزان آن و افزایش عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی

هدف این مطالعه بررسی میزان شیوع اضطراب امتحان و تأثیر مقابلة درمانگری بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دختر سال سوم دبیرستانهای شهرستان سقز بود. به این منظور به شیوة تصادفی 20 درصد (160 نفر) از دانش‌آموزان دختر سوم دبیرستان انتخاب شدند. از طریق آزمون اضطراب امتحان اسپیلبرگر و مصاحبة بالینی، 41 نفر از آنان مضطرب شدید شناخته شدند. 40 دانش‌آموز به طور تصادفی در گروههای آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش (20 نفر) به مدت ده جلسة یک و نیم ساعته، مقابلة درمانگری را تجربه کردند و در نهایت هر دو گروه مجدداً به آزمون اضطراب امتحان اسپیلبرگر پاسخ دادند. داده‌های پژوهش به کمک آزمونهای درصد فراوانی، t مستقل و تحلیل کواریانس، تجزیه و تحلیل گردیدند. یافته‌ها نشان داد که میزان شیوع اضطراب امتحان در بین دانش‌آموزان دختر سال سوم تجربی شهرستان سقز 62/25 است، نتایج تحلیل آزمون تی بر تفاضل نمرات پیش ‌و پس‌آزمون و تحلیل کواریانس نشان داد بین گروه آزمایش و گواه در میزان کاهش اضطراب امتحان تفاوت معناداری وجود دارد. بین اضطراب امتحان و پیشرفت تحصیلی همبستگی منفی برقرار بود، همچنین نتایج آزمون t بر تفاضل پیش‌آزمون و پس‌آزمون پیشرفت تحصیلی تفاوت معناداری را بین گروه آزمایش و گروه گواه نشان داد.