ارایه الگویی ساختاری برای رابطه خودکارآمدی و شایستگی‌های اعضای هیات علمی با کیفیت تدریس آنان در دانشگاه آزاد اسلامی

هدف عمده این پژوهش، مطالعه رابطه میان خودکارآمدی و شایستگی‌های استادان دانشگاه آزاد اسلامی با کیفیت تدریس آنان است. جامعه آماری پژوهش شامل 2181 نفر اعضای هیات علمی واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی منطقه یک می‌شود که از میان آنها با روش نمونه‌گیری تصادفی از نوع خوشه‌ای طبقه‌ای، تعداد 436 نفر انتخاب شدند. ابزارهای اندازه‌گیری پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته سنجش کیفیت تدریس با 27 عبارت در مقیاس لیکرت و آلفای کرونباخ 861/0، پرسشنامه خودکارآمدی معلمان شوارتزر و همکاران و پرسشنامه محقق ساخته سنجش شایستگی‌های استادان با 13 عبارت و ضریب آلفای کرونباخ 866/0 و روش انجام تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی علّی است. در این پژوهش برای مشخص کردن سهم عوامل خودکارآمدی و شایستگی‌های استادان بر کیفیت تدریس از رگرسیون چندگانه و مدل‌سازی معادلات ساختاری بهره گرفته شد. نتایج نشان می‌دهد که خودکارآمدی با ضریب 31/0 و شایستگی‌های استادان با ضریب 33/0 به صورت مستقیم مثبت و معناداری باکیفیت تدریس رابطه دارند. همچنین ارتباط متقابل مثبت و معنادار بین خودکارآمدی و شایستگی‌ها 36/0 است. جنسیت استادان در سطح 007/0 بر شایستگی‌های آنان موثر بوده است