رابطه بین سبک‌های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان دختردبیرستانی شهر اصفهان

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین سبک یادگیری دانش‌آموزان دبیرستانی و پیشرفت تحصیلی آنان بود. جامعه آماری پژوهش شامل 3483 نفر از دانش‌آموزان دختر دبیرستانی ناحیه 5 اصفهان در سال تحصیلی89 ـ 88 می‌شود که تعداد 350 نفر آنان با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجسی و مورگانبه عنوان نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع توصیفی ـ پیمایشی و ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه شاخص سبک‌های یادگیری فلدر و سولومان بود. ضرایب پایایی پرسشنامه به روش باز آزمایی برای بعد حسی ـ شهودی 86/0،بعد فعال ـ تاملی 84/0، بعد دیداری ـ کلامی 86/0 و برای بعد متوالی ـ کلی 82/0 به دست آمد. روایی پرسشنامه توسط فلدر و ساپرلین تایید شده است. با استفاده از روش‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که سبک یادگیری شهودی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان رشته ادبیات، و سبک یادگیری کلی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان رشته تجربی رابطه معنادار دارد. سایر سبک‌های یادگیری رابطه معناداری را با پیشرفت تحصیلی نشان نداد. تحلیل رگرسیون چند گانه نشان داد که بهترین پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در رشته ادبیات، سبک یادگیری شهودی و در رشته علوم تجربی سبک یادگیری کلی است.