مقایسه تاثیر روش تدریس حل مساله با روش تدریس کاوشگری بر مهارت‌های حل مساله اجتماعی دانش‌آموزان دختر در درس علوم اجتماعی پایه پنجم ابتدایی

هدف پژوهش بررسی تاثیر روش‌های تدریس فعال بر مهارت‌های حل مساله اجتماعی بوده است و به مقایسه تاثیر روش تدریس حل مساله و روش تدریس کاوشگری بر مهارت‌های حل مساله اجتماعی دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی در درس علوم اجتماعی شهر کرمان پرداخته است. روش تحقیق شبه تجربی است و از طرح پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. برای جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه مهارت‌های حل مساله اجتماعی دیزوریلا (1999 ـ 1982) مورد استفاده قرار گرفته است. پایایی آزمون مجدد برای این پرسشنامه بین 0.68 تا 0.91 و ضریب آلفای آن بین 0.69 تا 0.95 گزارش شده است. (دیزوریلا، نِزو، به نقل از دره کردی، 1388).نتایج حاصل از پژوهش عبارتند از: نمرات پس آزمون برای دو گروه آزمایشی روش آموزش حل مساله وروش آموزش کاوشگری با کنترل اثر پیش آزمون از لحاظ آماری در سطح 0.05 دارای تفاوت معنادار است و با اطمینان 95 درصد روش حل مساله بیشتر از روش کاوشگری میانگین حل مساله دانش‌آموزان را ارتقا می‌بخشد. تفاوت معنادار بین توانایی حل مساله اجتماعی در بعد جهت یابی مثبت و منفی مساله و در بعد شیوه تکانشگری در دانش‌آموزانی که به دو روش مذکور آموزش می‌بینند، تایید نمی‌شود. تفاوت معنادار بین توانایی حل مساله اجتماعی در بعد حل منطقی مساله و بعد شیوه اجتنابی در دانش‌آموزانی که با روش تدریس حل مساله و کاوشگری آموزش می‌بینند به نفع روش حل مساله تایید می‌گردد.