مقایسه اثربخشی آموزش براساس روش تدریس سکوسازی و روش سنتی بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان پسر سال دوم متوسطه در درس زبان انگلیسی در شهر ویسیان

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش بر اساس رویکرد سکوسازی و روش سنتی بر انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان سال دوم متوسطه در درس زبان انگلیسی صورت پذیرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی و از نوع طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری دانش‌آموزان پسر پایه دوم متوسطه شهر ویسیان را در سال تحصیلی 90 ـ 89 در بد داشت و حجم نمونه تحقیق 40 نفر بود که 20 نفر در گروه آزمایش و 20 نفر با روش نمونه برداری خوشه‌ای چند مرحله‌ای در گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمایش تدریس به روش سکوسازی انجام گرفت و در گروه کنترل از روش تدریس سنتی استفاده شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه انگیزش تحصیلی ورلند (1985) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها علاوه بر روش‌های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) از روش آمار استنباطی تحلیل واریانس (anova) نیز استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه از جهت متغیر انگیزش تحصیلی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0(p < بدین صورت که گروه آزمایش در متغیر انگیزش تحصیلی نسبت به گروه کنترل (05/0(p < از روش تدریس سکوسازی تاثیر بیشتری پذیرفته است. بنابراین معلمان باید روش تدریس سکوسازی را برای بالا بردن انگیزش تحصیلی دانش‌آموزان در کلاس مورد استفاده قرار دهند.