ارایه مدلی جهت ارزیابی عوامل موثر بر توسعه ارتباط کارآمد ادراک شده بین دانش آموز و معلم در مدارس هوشمند

هدف پژوهش حاضر، تعیین عوامل موثر بر توسعه ارتباط کارآمد ادراک شده توسط دانش‌آموزان مدارس هوشمند در برخورد با معلمان است. جامعه آماری مورد مطالعه این پژوهش را معلمان مدارس هوشمند نواحی نوزده‌گانه شهر تهران در سال تحصیلی 90 ـ 1389 تشکیل می‌دهد. با عنایت به این که میزان و چگونگی تاثیر هریک از این عوامل با استفاده از مدل معادلات ساختاری و تحلیل عوامل صورت می‌گیرد، روش پژوهش از نوع همبستگی است. ابزار مورداستفاده در این پژوهش 3 پرسشنامه شامل پرسشنامه محقق ساخته مهارت‌های پنجگانه ارتباطی برابر با ( 92/0 (? - تاثیرپذیری دانش‌آموزان از معلمان (89/-0 (?و پرسشنامه محقق ساخته ارتباط کارآمد ادراک شده در مدارس هوشمند ( 86/0 (?- است. برای تامین روایی پرسشنامه، از نظرات متخصصان و استادان استفاده به عمل آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، از روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داده است که اثر مستقیم تاثیر‌پذیری دانش‌آموزان از معلم بر توسعه ارتباط کارآمد ادراک شده توسط دانش‌آموزان (33/0) معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط همدلی‌گرای ادراک شده (36/0) و اثر غیر مستقیم آن (12/0)، معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط گشوده‌گرای ادراک شده (27/0) و اثر غیر مستقیم آن (16/0)، معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط حمایت‌گرای ادراک شده (28/0) و اثر غیر مستقیم آن (07/0) معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط مثبت‌گرای ادراک شده (56/0) و اثر غیر مسقیم آن (10/0) معنادار بوده است. اثر مستقیم ارتباط ‌عادلانه‌گرای ادراک شده (31/0) و اثر غیر مستقیم آن از طریق تاثیرپذیری دانش‌آموزان از معلم برابر (07/0)، معنادار بوده است. بر اساس یافته‌های به دست آمده از پژوهش، 325/224= chi-square،95/0=gfi، 85/0=agfi ، 00576/0=p-value ،381/0= rmsea است. بنابراین، برازش مدل مورد مطالعه در حد قابل قبول است.