نگاهی به مسیر حرفه‌ای رالف تایلر: روایتی تاریخی از عمری تلاش برای پیوند «نظریه» و «عمل» برنامه درسی

این پژوهش روایتی تاریخی از مسیر زندگی حرفه‌ای و اندیشه‌های رالف وینفرد تایلر در حوزه مطالعاتی برنامه درسی است. تایلر در دورانی مسیر تحقیقاتی خویش را آغاز کرد که نقش‌آفرینی بسیاری از مربیان و معلمان در مدارس و کلاس‌های درس مبتنی بر باورهای عامیانه بود. او توانست اندیشه‌های فلسفی مربیانی چون هربارت و دیویی را به دغدغه‌های عملی متخصصانی نظیر ثورندایک، چارترز و بابیت ربط دهد و گسست میان نظریه و عمل برنامه درسی را کاهش دهد. این پژوهش تاریخی به روش استنادی و با تحلیل مجموعه‌ای از اطلاعات تاریخی مغفول، به واکاوی تجارب تحقیقاتی و زمینه‌های فکری تایلر پرداخته و برخی از باورهای او را که برای فهم عمیق‌تر الگوی موسوم به خطی منطقی تایلر لازم‌اند تبیین کرده است. از جمله این باورها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: 1) آموزش انتزاعی عملیات ریاضی به اندازه آموزش جزءبه‌جزء آنها موثر است؛ 2) برای ایجاد انگیزش درونی در دانش‌آموزان باید محتوای درس را به فعالیت‌های روزانه زندگی پیوند داد؛ 3) اجرای صحیح روش‌ حل مسئله دیویی و روش پروژه کیلپاتریک مستلزم این است که روش مناسبی برای ارزشیابی یادگیری دانش‌آموزان طراحی کرد؛ 4) در جامعه مردم‌سالار دشوارترین وظیفه تبدیل کردن دانش‌آموزان به شهروندان مسئولیت‌پذیر است؛ 5) ارزشیابی تکوینی، نه برای قضاوت درباره یادگیری دانش‌آموز یا عملکرد معلم، بلکه برای قضاوت درباره کارآمدی و اثربخشی برنامه درسی است؛ 6) فرایند برنامه‌ریزی درسی خطی نیست؛ و 7) هدف ارزشیابی، بهبود آموزش و هماهنگی اثربخش‌تر معلمان است. در این پژوهش تاریخی، همچنین رویکرد مشارکتی و واقع‌گرایانه تایلر و تلاش‌های وی برای کاهش شکاف میان نظریه و عمل برنامه درسی برجسته شده‌اند.

The Curious Case of Ralph Tyler: A Historical Narrative of a Lifelong Effort for the Consolidation of Curriculum Theory and Practice

This inquiry is a historical narrative of Ralph Tyler’s career and his ideas in the field of curriculum studies. Tyler begin his research and academic career in an era in which many educators and teachers’ practice was based on unexamined and nonsophisticated beliefs. Hi managed to bridge between philosophical thoughts of great educators like Dewey and Herbart and practical concerns of experts like Thorndike, Charters and Bobbitt and successfully reduced his perceived gap between curriculum theory and practice. In this historical narrative, some of the Tyler’s insightful research findings, reflective beliefs, and areas of deliberation are explored, which could play a significant role in deeper understanding of his socalled rationallinear model. Some of the most noteworthy conclusions are mentioned as below: abstract instruction of mathematical operations is as effective as atomistic or behavioristic instruction of these operations; developing an authentic evaluation method is a very important task for true implementation of Dewey’s problem solving and Kilpatrick’s project method; formative evaluation is not for judging about student learning or teacher performance, but it’s for apprising the effectiveness of curriculum; the process of curriculum planning is not absolutely linear; and the purpose of evaluation is improving instruction and teachers’ coordination. In this historical inquiry Tyler’s participatory and realistic approach and his curiosity and efforts for reducing the gap between curriculum theory and practice are highlighted.