تبیین جایگاه ادراک زیباشناسانه در تعالی ذهنی یادگیرندگان و ارائه الگویی مفهومی برای برنامه درسی هنر

تقویت ادراک زیباشناسانه و تحقق ذهنیت فلسفی به‌عنوان دو هدف غایی نظام‌های آموزشی مورد واکاوی اندیشمندان تربیتی می‌باشند، اما نسبت میان این دو هدف در طراحی‌های آموزشی و برنامه‌ریزی‌های درسی مورد بازبینی نظری واقع نشده است. در این مقاله نقش ادراک زیباشناسانه در تعالی نشان اولِ بعد جامعیتِ ذهنیت فلسفی آشکار شده و نیز ماهیت عناصر اصلی طراحی آموزشی در برنامه درسی هنر بر اساس نقش آشکارشده فوق تبیین گردیده است. برای این منظور ابتدا ادراک زیباشناسانه و مراحل آن و محمل تحقق این ادراک، یعنی تربیت هنری تبیین شده، سپس ذهنیت فلسفی مورد تبیین قرار گرفته است. در ادامه به روش توصیفی تحلیلی، روابط مفهومی و جغرافیای منطقی میان ادراک زیباشناسانه و نشان اول بعد جامعیتِ ذهنیت فلسفی، کشف و تبیین گردیده است. این پژوهش دارای جهان‌بینی ساختن گرایانه و راهبرد کیفی می‌باشد. روش پژوهش، تحلیلی و از نوع استعلایی فرارونده بوده و روش اسنادی برای جمع‌آوری اطلاعات برگزیده گردیده است. یافته‌ها و نتایج این مقاله نشان داد که یک شبکه مفهومیِ از پیش نایافته و جغرافیای منطقی کشف نشده، میان ادراک زیباشناسانه و نشان اول بعد جامعیت ذهنیت فلسفی وجود دارد که می‌تواند زمینه‌ای برای برنامه‌ریزی درسی و طراحی آموزشی با رویکرد زیباشناختی باشد.