مطالعه رابطه بین میزان به‌کارگیری معیارهای تدریس اثربخش توسط استادان با روحیه علمی دانشجویان

هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین میزان کاربست معیارهای تدریس اثربخش توسط استادان دانشگاه با روحیه علمی دانشجویان بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه مازندران در سال تحصیلی 931392 بوده است که از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای، 375 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه محقق ساخته تدریس اثربخش و روحیه علمی بود. هر دو پرسشنامه مزبور حاوی 30 پژوهش پنج گزینه‌ای مطابق با مقیاس 5 درجه‌ای لیکرت بوده‌اند. روایی پرسشنامه‌ها از طریق بررسی و تایید ده نفر از استادان رشته علوم تربیتی حاصل شد و پایایی نیز به‌واسطه بازآزمایی روی 30 نفر از نمونه انتخابی جامعه اصلی بررسی شد که برای پرسشنامه تدریس اثربخش همبستگی بسیار بالا (r=0/85) و برای پرسشنامه روحیه علمی نیز همبستگی نسبتاً بالایی (r=0/77) به دست آمد. اهم نتایج پژوهش حاکی از آن بود که عملکرد استادان دانشگاه مازندران در به‌کارگیری معیارهای تدریس اثربخش در معیار «برخورداری از ویژگی‌های شخصیتی» در حد مطلوب و در پنج معیار دیگر در حد نسبتاً مطلوب است. سطح روحیه علمی دانشجویان نیز در هیچ‌یک از حیطه‌های مورد بررسی، در حد مطلوب نیست. همچنین یافته‌ها نشان دادند که بین عملکرد استادان در کاربست معیارهای تدریس اثربخش و سطح روحیه علمی دانشجویان، رابطه معناداری وجود دارد (p<0/05) و عملکرد استادان در میزان به‌کارگیری معیارهای تدریس اثربخش، پیش‌بین مثبت و معنی‌داری برای سطح روحیه علمی دانشجویان است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان اظهار داشت که عملکرد استادان در کاربست معیارهای تدریس اثربخش، نقش بسیار مهمی در سطح روحیه علمی دانشجویان دارد. از این رو ضروری است در راستای رشد سطح روحیه علمی دانشجویان، استادان دانشگاه، معیارهای تدریس اثربخش را به نحو مطلوبی مورد استفاده قرار دهند.