تحلیلی از تجربه به کارگیری «یادگیری مشارکتی» در آموزش عالی

پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل تجربه ای از به‌کارگیری یادگیری مشارکتی در آموزش عالی ایران پرداخته است. به این منظور، مطالعه ای طولی به روش اقدام پژوهی در دو نیمسال تحصیلی در یکی از دانشگاه‌های کشور و در رشته علوم تربیتی صورت گرفته است. مشارکت کنندگان پژوهش را دانشجویان دوره کارشناسی رشته علوم تربیتی تشکیل داده اند. داده های این پژوهش، از طریق پرسشنامه بسته و باز پاسخ، مصاحبه فردی و گروهی، مشاهده مشارکتی از کلاس درس و یادداشت های خود شرح‌حال‌نویسی استاد جمع آوری شده است. داده‌های کمّی با روش آمار توصیفی و داده های کیفی از طریق کدگذاری و مقوله بندی تحلیل شده اند. تلفیق تحلیل کمّی و کیفی نشانگر وجود دو نوع مقوله «فرایند» و «برآیند» در تبیین تجربه مذکور بود. مقوله فرایند، خود شامل زیرمقوله های «گروه بندی»، «روش کار»، «تکالیف»، «روابط و تعاملات»، «احساس مسئولیت» و «جدی گرفتن فرایند یادگیری مشارکتی» بود. مقوله ی برآیند نیز خود شامل زیرمقوله‌های «مهارت ها» و «نگرش» بود. درنهایت، پیشنهاد‌هایی نیز برای بهبود عمل از تحلیل داده ها استخراج شد که بر اساس آن ها مدل بهبود یافته ای برای عمل در آینده حاصل شد که خود، مقدمه اجرای پژوهش دیگری را فراهم می‌کند.